by Γράφει: Ο Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης*
Είναι πλέον ολοφάνερο σε όλους ότι ο νομικός κύριος Δένδιας προτίθεται να καταστρέψει ότι απόμεινε από τις Ένδοξες Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Με μοναδικό του εργαλείο το σφυρί (στην συγκεκριμένη περίπτωση την οικονομία), όλα τα προβλήματα μοιάζουν με καρφιά (στην συγκεκριμένη περίπτωση σπατάλη). Έτσι αφού άρχισε να κλείνει Μονάδες σε Έβρο και νησιά του Αιγαίου, τώρα άρχισε να κλίνει και τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία και να τα μετατρέπει σε απλά νοσοκομεία. Ο κύριος Δένδιας μάλιστα για να δικαιολογήσει την απερίσκεπτη απόφαση του υποστήριξε ότι τα στρατιωτικά νοσοκομεία εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά πληρότητας, δικαιολογώντας έτσι την ανάγκη για διεύρυνση της πρόσβασης. Ο πολίτης που τον ακούει θα πει. Καλά κάνει και μπράβο του. Γιατί δηλαδή να έχουν οι στρατιωτικοί δικά τους νοσοκομεία, την στιγμή που εμείς οι απλοί πολίτες δεν μπορούμε να βρούμε κλίνη όταν την έχουμε ανάγκη. Σαν πρώτη σκέψη έχει λογική. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ας εξετάσουμε αρχικά τον λόγο ύπαρξης αυτών των νοσοκομείων. Αυτά λοιπόν τα νοσοκομεία είναι στην πραγματικότητα στρατιωτικές Μονάδες με πολεμική αποστολή όπως όλες οι άλλες Μονάδες του Στρατού. Μπορεί στην επιγραφή έξω από το κτήριο να άλλαξαν τον τίτλο και να έγραψαν 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Αλλά ο πραγματικός τίτλος είναι 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Εκστρατείας. Η τελευταία λέξη κάνει και την διαφορά. Η λέξη αυτή μας λέει ότι το νοσοκομείο αυτό έχει την δυνατότητα να τα μαζέψει όλα να τα φορτώσει σε οχήματα και να προωθηθεί σε άλλη θέση όταν διαταχθεί από το Διοικητή της Στρατιάς προκειμένου να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις της Στρατιάς. Σε αυτή την καινούργια θέση, και μέσα σε αντίσκηνα, έχει την ικανότητα και την εκπαίδευση να χειρουργεί και να θεραπεύει όπως ακριβώς και όταν βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του στην Αθήνα. Υπάρχουν δε και άλλες Μονάδες του υγειονομικού με αντίστοιχες αποστολές και ονόματα. Όπως το 216 ΚΙΧΝΕ (Κινητό χειρουργικό νοσοκομείο εκστρατείας) το οποίο βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη και μετακινείται με εντολή του Μεράρχου προκειμένου να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις της Μεραρχίας. Άρα λοιπόν το αξιόμαχο ενός Στρατού δεν υπολογίζεται μόνο από τις μάχιμες Μονάδες αλλά εξαρτάται και από την δυνατότητα υποστήριξης αυτών των Μονάδων με υγειονομική κάλυψη σε μεγάλο βάθος. Στους ξένους Στρατούς μάλιστα οι ικανότεροι Στρατηγοί δεν αναλαμβάνουν μάχιμες Μονάδες, αλλά Μονάδες υποστήριξης. Μα θα πει κάποιος πολίτης, ωραία όλα αυτά που μας λες, γιατί όμως θα πρέπει εν καιρό ειρήνης να υπάρχουν κενές κλίνες σε αυτά τα νοσοκομεία την στιγμή που πολλοί ασθενείς δεν μπορούν να βρουν κρεβάτι; Η απάντηση είναι απλή. Ο Στρατός είναι μια επικίνδυνη δραστηριότητα. Μία Μονάδα αναγνωρίσεως μπορεί να ρίξει μέχρι και 150 επιθετικές χειροβομβίδες μέσε σε ένα πρωινό. Σε καθημερινή βάση διάφορες Μονάδες ανά την επικράτεια πραγματοποιούν Στρατιωτικές Ασκήσεις και βολές με πραγματικά πυρά. Σε αυτές τις δραστηριότητες πολλές φορές υπάρχουν και ατυχήματα με βαριά τραυματισμένους Αξιωματικούς και Οπλίτες. Πώς θα αντιμετωπίσει λοιπόν ένα τέτοιο περιστατικό ο Αρχηγός του ΓΕΣ εάν δεν κρατάει κάποιες κλίνες σε εφεδρεία; Τι θα απαντήσει στους γονείς των τραυματιών ο κύριος Υπουργός ότι ο στρατός δεν έχει κρεβάτια; Επιπλέον η χώρα μας ως μέλος διαφόρων συμμαχιών, αναλαμβάνει υποχρεώσεις υποστήριξης. Τι θα απαντήσει ο κύριος Δένδιας σε συμμαχικούς στρατούς που επιχειρούν στην περιοχή και έχουν κάποιο περιστατικό, ότι δεν έχει δυνατότητα να το καλύψει; Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά τώρα;
Ο κύριος Δένδιας ως ένας γνήσιος δελφίνος φιλοδοξεί να γίνει Πρωθυπουργός στην θέση του Πρωθυπουργού. Έτσι κάνει ότι μπορεί για να προβάλει τον εαυτό του ως ικανό να διαχειριστεί οικονομικά προβλήματα και να δώσει λύσεις. Χρησιμοποιεί τον Στρατό κατά το δοκούν ως εργαλείο δικής του προβολής. Διαφημίζει καθημερινά την agenda 2030 και τις αγορές πανάκριβων οπλικών συστημάτων. Δίνει αυξήσεις στο προσωπικό με εξοικονόμηση πόρων από το δικό του υπουργείο. Σύμφωνα δε με δημοσιεύματα φαίνεται να παραχωρεί κάποιο νοσηλευτικό έργο των στρατιωτικών νοσοκομείων σε ιδιώτες, εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο ακόμα περισσότερα χρήματα. Και αναγκάζοντας τους Αξιωματικούς να πληρώσουν αυτοί το επιπλέον κόστος. Με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζεται ως ο από μηχανής θεός για την μετά Μητσοτάκη εποχή. Στην ουσία λέει ότι έχει το μαγικό ραβδί και μπορεί να βγάλει χρήματα από το καπέλο του. Η αλήθεια όμως είναι ότι όταν θα φύγει από το υπουργείο θα αφήσει πίσω του το χάος. Αφού όμως είναι έτσι τα πράγματα γιατί οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων δεν αντιδρούν; Γιατί δεν παραιτούνται; Πολύ καλή ερώτηση.
Το σύστημα αξιολόγησης και προαγωγών είναι έτσι οργανωμένο που ο κάθε Αρχηγός κρέμεται κυριολεκτικά από τον υπουργό. Και γνωρίζει ότι εάν δεν πει ναι, θα αποστρατευθεί. Μα τότε ο εν λόγω Αρχηγός δεν έχει το ηθικό θάρρος που απαιτεί η θέση του για να πράξει τα δέοντα. Ναι, δυστυχώς έτσι είναι. Το μοναδικό κριτήριο επιλογής των Αρχηγών από την πολιτική ηγεσία είναι η πιστή εφαρμογή των εντολών του υπουργού. Αν ψάξετε όλη την πρόσφατη ιστορία ζήτημα να βρείτε έναν Αρχηγό που παραιτήθηκε. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει σε κάθε άλλη θέση του δημοσίου; Ναι δυστυχώς συμβαίνει. Για αυτό ακριβώς είχαμε το ατύχημα των Τεμπών. Μήπως όμως οι αποφάσεις για τις Ένοπλες Δυνάμεις έχουν βαρύτερη σημασία και οι συνέπειες τους για το έθνος ολόκληρο θα περισσότερο επώδυνες; Ναι σαφώς και θα είναι περισσότερο επώδυνες. Αυτά που γίνονται στην Ουκρανία τώρα είναι το αποτέλεσμα των πολλών λανθασμένων αποφάσεων που ελήφθησαν χρόνια πριν, όταν όλοι ζούσαν στην τρυφηλότητα της ευδαιμονίας τους και δεν ενδιαφέρονταν για την άμυνα τους. Αν λοιπόν ο κύριος υπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη ας το κάνει. Ας μετατρέψει όλα τα στρατιωτικά νοσοκομεία σε πολιτικά. Όταν όμως θα χρειαστεί υγειονομική υποστήριξη στους προελαύνοντες σχηματισμούς, να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του και στην καρέκλα του έκτακτου στρατοδικείου να πει με θάρρος “έφταιξα εκτελέστε με”. Οι δε Αρχηγοί που πειθήνια λένε ναι σε ότι τους πει ο υπουργός, να έχουν υπόψη τους ότι η ευθύνη τους είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή του υπουργού. Γιατί ο υπουργός τότε θα πει με θρασύτητα “Εγώ νομικός ήμουν και δεν ήξερα. Οι Αρχηγοί γιατί δεν με ενημέρωσαν;”. Και θα έχει δίκαιο. Εκτός βέβαια εάν ο κύριος υπουργός γνωρίζει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε. Ή εάν επίκειται συμφωνία στο Αιγαίο η οποία θα καταστήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις άχρηστες.
Ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε αυτά που κατάφερε γιατί πήρε από τον πατέρα του τον Φίλιππο έναν ετοιμοπόλεμο Στρατό. Κύριε Υπουργέ και κύριοι Αρχηγοί οι ευθύνες σας είναι τεράστιες. Αναλογιστείτε με σοβαρότητα και αποφασίστε όχι με βάση το βραχυπρόθεσμο πολιτικό συμφέρον, αλλά με βάση το μακροπρόθεσμο εθνικό όφελος.
*MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
