by Γράφει : Ο Δημήτρης Απόκης*
Σε μια συνέντευξη στο Open, που θυμίζει περισσότερο προεκλογικό παραλήρημα παρά σοβαρή διπλωματική ανάλυση, ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης επιχείρησε να παρουσιάσει την Ελλάδα ως υπερδύναμη της Μεσογείου, με “ισχυρές συμμαχίες” και “πρωτοβουλίες” που τάχα μου τρομάζουν την Τουρκία. Αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Δυστυχώς, η σημερινή Ελλάδα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του κ. Γεραπετρίτη βυθίζεται σε πρωτοφανή διεθνή απομόνωση, με κατευνασμό απέναντι στην Άγκυρα που αγγίζει τα όρια της υποτέλειας.
Οι ισχυρισμοί του όχι μόνο δεν απηχούν την πραγματικότητα, είναι απλά επικίνδυνοι, καθώς κρύβουν την κατάρρευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Και η επίθεσή του στους πρώην πρωθυπουργούς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, αποτελεί μια απελπισμένη προσπάθεια να στρέψει τα πυρά αλλού, διότι γνωρίζει ότι εκφράζουν την αλήθεια που ο κ. Γεραπετρίτης όχι απλά αρνείται να δει, αλλά πεισματικά προσπαθεί να αποκρύψει.
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα με γεγονότα, όχι με ρητορικά πυροτεχνήματα. Ο κ. Γεραπετρίτης μιλά για “συμμαχίες” με την ΕΕ, τις χώρες του Κόλπου, τον Αραβικό κόσμο και το Ισραήλ, ισχυριζόμενος ότι η “περίοδος της παθητικότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί”. Ποια παθητικότητα; Η Ελλάδα σήμερα είναι πιο απομονωμένη από ποτέ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία έχει καταφέρει να “ξεπλύνει” τις σχέσεις της με Αίγυπτο, ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία, ενώ η Ελλάδα βλέπει τις “συμμαχίες” της να καταρρέουν.
Οι ΗΠΑ, που ο Γεραπετρίτης θεωρεί δεδομένες, προωθούν πλέον μια “ισορροπημένη” πολιτική, αγνοώντας τις τουρκικές προκλήσεις για χάρη της σταθερότητας στο ΝΑΤΟ. Και η ΕΕ; Μια χλιαρή στήριξη, με την Γερμανία να πιέζει για “διάλογο” με την Τουρκία, αφήνοντας την Ελλάδα εκτεθειμένη.
Η “ανθεκτική οικονομία” και η “ισχυρή άμυνα” που διαφημίζει; Μύθοι. Οι παραβιάσεις μπορεί να μειώθηκαν προσωρινά, αλλά η Τουρκία συνεχίζει να αμφισβητεί την κυριαρχία μας με “θαλάσσια πάρκα” και απειλές, ενώ η Ελλάδα απαντά με… “ηρεμία”.
Ο κατευνασμός απέναντι στην Τουρκία είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Ο κ. Γεραπετρίτης ισχυρίζεται ότι “δεν είμαστε αφελείς” και ότι η Ελλάδα είναι σε “πολύ καλύτερη θέση” από πριν τρία χρόνια, με λιγότερους μετανάστες και “λειτουργική σχέση”. Ποια λειτουργική σχέση; Η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί με πόλεμο (casus belli), να προβάλλει τη “Γαλάζια Πατρίδα” και να αγνοεί τα νησιά μας.
Η “βίζα εξπρές” για Τούρκους τουρίστες; Μια παραχώρηση που γεμίζει τα νησιά με “επισκέπτες” που γιορτάζουν την “κατάκτηση” της Σμύρνης. Και οι “πρωτοβουλίες” όπως ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός και τα Θαλάσσια Πάρκα; Η Τουρκία τις αγνοεί και προχωρά με δικές της “περιβαλλοντικές ζώνες”, ενώ η Ελλάδα περιορίζεται σε διαμαρτυρίες.
Ο κ. Γεραπετρίτης μιλά για “αυτόνομη πολιτική” χωρίς “ετεροκαθορισμό”, αλλά η πραγματικότητα δείχνει υποτέλεια: Η κυβέρνηση αγνοεί τις εβδομαδιαίες δηλώσεις Ερντογάν ότι τα νησιά “ανήκουν στην Τουρκία”, προτιμώντας “θετική ατζέντα” που ισοδυναμεί με παράδοση. Αυτό δεν είναι διπλωματία – είναι προδοσία των εθνικών συμφερόντων.
Ιδιαίτερα προκληική είναι η επίθεση του κ. Γεραπετρίτη στους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, τους οποίους κατηγορεί για “σύνδρομο σκαντζόχοιρου” και παθητικότητα. Ποιος μιλά; Ο άνθρωπος που εφαρμόζει “διπλωματική γραμμή” υπαγορευμένη από τον Πρωθυπουργό, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις τους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, που ως πρωθυπουργός ενίσχυσε τις σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο, κατηγορεί ευθέως την κυβέρνηση για “κατευνασμό” και “επιπολαιότητες” απέναντι στην Τουρκία, βλέποντας κίνδυνο σε μια πολιτική που “υπονομεύει την αξιοπιστία μας”. Για όλα έχει ασκήσει κριτική και έχει έγκαιρα προειδοποιήσει, δυστυχώς για τον πρωθυπουργό και τον κύριο Γεραπετρίτη, έχει δικαιωθεί πανηγυρικά από τα γεγονότα.
Ο Κώστας Καραμανλής, που διαχειρίστηκε κρίσεις με ψυχραιμία αλλά αποφασιστικότητα, προειδοποιεί ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει “όμηρος της Τουρκίας” αν συνεχίσει να υποχωρεί.
Η κριτική τους δεν αφορά “πρωτοβουλίες που δεν είχαν υπάρξει ποτέ στο παρελθόν και για αυτό υπάρχει αντίδραση”. Είναι φωνές λογικής σε μια κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο. Η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά από τη ΝΔ δείχνει τον πανικό τους. Απλά δεν αντέχουν την αλήθεια.
Για το SAFE, ο κ. Γεραπετρίτης πανηγυρίζει για “επιτυχία” και “βέτο” που “δημιούργησε η Ελλάδα”. Ψέματα! Το πρόγραμμα SAFE (Strategic Armament Fund for Europe) ανοίγει “κερκόπορτα” για την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, όπως προειδοποιεί ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνας, Νίκος Δένδιας. Η Ελλάδα μπορεί να απειλήσει veto, αλλά η συμμετοχή της Τουρκίας προχωρά, με την ΕΕ να πιέζει για “συμπερίληψη”.
Αυτό δεν είναι νίκη – είναι ρίσκο, καθώς η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση σε ευρωπαϊκά όπλα χωρίς να εγκαταλείψει τις απειλές.
Στο καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, ο κ. Γεραπετρίτης λέει ότι “θα γίνει” και η Τουρκία “θα αναλάβει το τίμημα”. Ποιο τίμημα; Η Τουρκία ήδη εμποδίζει έρευνες και απειλεί με ναυτικές δυνάμεις, σταματώντας το έργο. Η ΕΕ εκφράζει “δυσαρέσκεια”, αλλά η Ελλάδα μένει μόνη, με την Κύπρο να αμφιβάλλει για τη βιωσιμότητα λόγω γεωπολιτικών εντάσεων.
Τέλος, για τη Λιβύη: Ο κ. Γεραπετρίτης υπερηφανεύεται ότι η Ελλάδα “μιλάει με τις δυο πλευρές της Λιβύης” και ότι τα οικόπεδα της Λιβύης είναι “νοτίως της μέσης γραμμής”. Λάθος! Η Λιβύη εγκρίνει συμφωνίες με Τουρκία, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά δικαιώματα, και στέλνει διαβήματα στον ΟΗΕ κατά της Ελλάδας. Οι ροές μεταναστών μπορεί να μειώθηκαν, αλλά η Τουρκία ενισχύει την παρουσία της, ενώ η Ελλάδα χάνει έδαφος.
Δυστυχώς για τον Υπουργό Εξωτερικών η σημερινή του συνέντευξη στο Open, αποτελεί αγωνιώδη προπαγάνδα μιας αποτυχημένης πολιτικής. Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτες, που υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα χωρίς υποχωρήσεις. Αλλιώς, η “καλύτερη θέση” που διαφημίζει θα γίνει η χειρότερη ταπείνωση.
Δυστυχώς για τον Υπουργό Εξωτερικών και κρίμα για την Πατρίδα, η πραγματικότητα είναι πλήρης αππομόνωση και εξευτελιστικός κατευνασμός και η συνέντευξη του στο Open, μια ηθελημένη επικίνδυνη φαντασίωση.
*Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
