by Γράφει: Η Μαρία Σκαμπαρδώνη*
Η ιστορία της χώρας μας είναι γεμάτη από σελίδες με επιτεύγματα μεγάλων ηγετών, κορυφαίων στρατιωτών με οργανωτική ικανότητα και ηγετικό χάρισμα.
Και αν οι περισσότεροι μνημονεύουν τον Αλέξανδρο ως τον σημαντικότερο των Ελλήνων, στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με τον Πύρρο, τον βασιλιά της Ηπείρου.
Αν ο Αλέξανδρος κατέκτησε την Ανατολή, ο Πύρρος θα τολμούσαμε να πούμε πως κατέκτησε τη Δύση, έστω το οραματίστηκε.
Στις σημαντικές στιγμές της στρατιωτικής του πορείας συγκαταλέγονται οι εκστρατείες του στην Ιταλία με σκοπό την αποτίναξη του Ρωμαϊκού στρατού, με τον ίδιο και τον Αννίβα να θεωρούνται οι δύο μεγαλύτερες στρατιωτικές προσωπικότητες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι μάχες της Ηράκλειας, του Άσκλου και του Βενεβέντου ήταν αρκετά ριψοκίνδυνες και οδήγησαν σε τραυματική απώλεια του λαού του, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μη μπορέσει να εκπληρώσει τα τρομερά φιλόδοξα σχέδιά του.
Το 288 η συμμαχία του ίδιου με τον Λυσίμαχο, ο οποίος ήταν στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οδήγησε σε πολιορκία την Μακεδονία και ο Πύρρος ανακυρήχθηκε βασιλιάς των Μολοσσών (έτσι ονομαζόταν εκείνη την εποχή η Ήπειρος). Ο ίδιος ήταν χαρούμενος, διότι κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα κράτος εκ του μη όντως, μέχρι τη στιγμή που ο Λυσίμαχος θα στρεφόταν εναντίον του με τα κατεκτημένα εδάφη του να χάνονται.
Ο Πύρρος από τη δυναστεία των Αιακιδών ήταν άνδρας μεγάλης μόρφωσης και σπάνιου ηγετικού χαρίσματος.
Αυτό το θάρρος τον οδήγησε στο να αναδιοργανώσει το στρατό του και να τολμήσει να ονειρευτεί την κατάκτηση της Δύσης μέσα από μία ισχυρή στρατιά.
Ο ίδιος είχε δείξει από νωρίς δείγματα αυτής της ξεχωριστής στρατιωτικής του ικανότητας, αφού μέσα από αμφιταλαντεύσεις για την κατάκτηση του θρόνου της Ηπείρου, συμμετείχε στα 17 του στο πλευρό του Δημητρίου του Πολιορκητή στη μάχη της Ιψού, μία μάχη ανάμεσα στους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Φρυγία της Μικράς Ασίας.
Το όνομα του Πύρρου συνδέθηκε με την γνωστή φράση “πύρρειος νίκη” την οποία χρησιμοποιούμε κάθε φορά που θέλουμε να πούμε ότι κάτι είναι ημιτελές.
Και αυτό διότι ενώ καταδίωξε τους Ρωμαίους μέχρι έξω από τη Ρώμη, η έλευση του χειμώνα άλλαξε τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.
Μέσα σε αυτά τα αν κρύβεται η αλλαγή της Ιστορίας. Αν ο Πύρρος είχε καταφέρει να ξεριζώσει το Ρωμαϊκό κράτος αυτό μπορεί να έκοβε τη δύναμη των Ρωμαίων και οι Έλληνες να είχαν κυριαρχήσει ακόμα περισσότερο στην Ιταλία.
Το 279 κερδίζει πάλι τους Ρωμαίους σε μία ακόμα μάχη, βλέποντας μπροστά του έναν καινούργιο εχθρό να εμφανίζεται, τους Καρχηδόνιους.
Η νίκη του ίδιου απέναντί τους με την απελευθέρωση των Ελλήνων της Σικελίας, βύθισε τον ίδιο σε μία υπέρμετρη φιλοδοξία: να κατακτήσει τους Καρχηδόνιους στην πηγή της στρατιωτικής τους δύναμης, στην Αφρική! Αν ο Πύρρος κατάφερνε αυτό, θα γινόταν κυρίαρχος του κόσμου!
Η άρνηση των Ελλήνων της Σικελίας, καταλάγιασε για λίγο τη στρατιωτική του φιλοδοξία. Όχι όμως για πολύ..
Το 272 ξεκίνησε την εκστρατεία του στη Σπάρτη, όμως η γενναιότητα, η πολεμική εμπειρία και το θάρρος των Μακεδόνων προκάλεσαν ισχυρό εμπόδιο στην εκπλήρωση του στόχου του.
Μπαίνοντας στο Άργος, θα διαπιστώσει ότι αυτοί που θα μπορούσαν να είναι σύμμαχοί του έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του.
Ο Πύρρος, μπροστάρης στη μάχη, καβαλάει το άλογό του μέσα σε έναν λαό που τον γιουχάρει.
Όταν ένας νέος προσπαθήσει να αποκόψει την πορεία του, εκείνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του, με ένα κεραμίδι να πέφτει στο κεφάλι του και να αλλάζει μοιραία την πορεία της ίδιας της Ιστορίας.
Ναι, ένας γενναίος στρατηλάτης, ο οποίος νίκησε λαούς και λαούς, νικήθηκε από ένα κεραμίδι και χάθηκε μέσα από ένα πλήθος που τον ποδοπάτησε..
Ένα κεραμίδι που ρίχθηκε από τη μητέρα του νεαρού η οποία φοβήθηκε για τη ζωή του, ανέκοψε την πορεία ενός από τους γενναιότερους στρατηλάτες, αποδεικνύοντας ότι τα μικρά πράγματα μπορούν να νικήσουν πολλές φορές τα μεγαλειώδη. Ναι, μέσα σε αυτά τα αν κρύβεται η Ιστορία, στις ξαφνικές ματαιώσεις, τα απρόσμενα γεγονότα, τα απροσδόκητα..
*Δημοσιογράφος
