Ο Υπουργός των εντυπώσεων και όχι ο Υπουργός των έργων

Μοιραστείτε το άρθρο στα Social Media

Γράφει: Ο Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης*

Ο νομικός κύριος Δένδιας που θεωρητικά είναι Υπουργός Εθνικής Αμύνης για μια ακόμη φορά χρησιμοποίησε την στατιστική όχι για να πει αλήθειες αλλά για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Έτσι πήγε να μιλήσει στη Βουλή για το δικό του μεγάλο και ωραίο νομοσχέδιο που θα μεταρρυθμίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είπε λοιπόν ότι έχουμε 676 Στρατιώτες και 19485 Επιλοχίες υπονοώντας ότι ο αριθμός αυτός είναι δυσανάλογος με το μέγεθος του Στρατού μας. Υπονόησε μάλιστα ότι αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος να αποστρατεύσει ορισμένους έτσι ώστε να εξορθολογήσει τον αριθμό, να αυξήσει τους μισθούς και γενικότερα να βελτιώσει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι γεγονός πώς οποιοσδήποτε νοήμων πολίτης που άκουσε τις δηλώσεις του Υπουργού, θα συμφωνήσει μαζί του και θα πει ότι πρέπει να απολυθούν όλοι αυτοί οι επιλοχίες. Ας δούμε όμως που έχει δίκαιο και που δεν έχει. Και ποιες είναι οι ευθύνες των πολιτικών και των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης.

Πρώτα απ’ όλα το 676 αφορά μόνο τους ΕΠΟΠ που υπηρετούν σήμερα και όχι το σύνολο των οπλιτών. Δεύτερον ο αριθμός 19485 φαντάζει τεράστιος. Αλλά τεράστιος σε σύγκριση με τι; Αν ήμουν ο Αρχηγός του ΓΕΣ θα ρωτούσα τον νομικό κύριο Υπουργό τι στρατό θέλει να έχει. Έναν στρατό που θα θεραπεύει κάθε νόσο και κάθε μαλακία του ανίκανου Ελληνικού δημοσίου; Ένα στρατό που θα αντιμετωπίζει πλημύρες, πυρκαγιές και διάφορες θεομηνίες; Ή έναν στρατό που θα αντιμετωπίζει τον κύριο εχθρό μας την τουρκία; Αν αυτή η ερώτηση απαντηθεί από αυτόν που έχει την κύρια ευθύνη της άμυνας της χώρας, τότε μπορούμε να πούμε πόσο στρατό χρειαζόμαστε και που πρέπει να βρίσκονται αυτές οι Μονάδες. Από την απάντηση του Υπουργού θα εξαρτηθεί ο αριθμός των Επιλοχιών που χρειαζόμαστε. Για κάθε Μονάδα που αποφασίζουμε να έχουμε υπάρχει ένας Πίνακας Οργανώσεως και Υλικού που έχει την έγκριση της Βουλής και γράφει εκεί αναλυτικά όχι μόνο τον αριθμό των οπλιτών και τον αριθμό των Επιλοχιών που πρέπει να έχει η Μονάδα για να λειτουργεί σωστά αλλά και τον αριθμό των Αξιωματικών και των υλικών. Εφαρμόζεται αυτός ο νόμος; Όχι βέβαια. Μα γιατί δεν εφαρμόζεται; Γιατί απλούστατα τα τελευταία 50 χρόνια της μεταπολίτευσης κάθε φορά που είχαμε εκλογές όλα μα όλα τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, υπόσχονταν μείωση της θητείας προκειμένου να κερδίσουν τις εκλογές. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να είμαστε ο μοναδικός στρατός σε ολόκληρο τον κόσμο που έχουμε ομάδα των 6 ανδρών. Την εποχή εκείνη μάλιστα όποιος Αξιωματικός πρότεινε ομάδα με λιγότερους άνδρες προάγονταν ενώ όποιος υποστήριζε το αντίθετο, αποστρατεύονταν. Στον βωμό λοιπόν των πολιτικών σκοπιμοτήτων μειώσαμε την θητεία και μειώσαμε και τον αριθμό των οπλιτών σε όλες τις Μονάδες. Επιπλέον ο κύριος Υπουργός μας υπενθύμισε ότι το Ο στην λέξη ΕΠΟΠ είναι οπλίτης. Παρέλειψε όμως να μας πει ότι ο θεσμός αυτός αντικατέστησε τον θεσμό των ΟΠΥ. Οι Οπλίτες Πενταετούς Υποχρεώσεώς (ΟΠΥ) λοιπόν έπρεπε να αποστρατεύονται με την συμπλήρωση πέντε ετών. Αυτό κάνουν όλα τα άλλα κράτη, τα οποία ο υπουργός αναφέρει όποτε τον βολεύει. Και αυτό το κάνουν όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι αλλά γιατί ο μέσος όρος ηλικίας σε μίας Μονάδα πρέπει να είναι το πολύ 35. Απολύοντας αυτούς τους ανθρώπους κάθε πέντε χρόνια κρατάνε τον μέσο όσο χαμηλά. Πόσο μάχιμος μπορεί να είναι ένας 50άρης κύριε υπουργέ; Όμως ο κύριος Δένδιας προκειμένου να μειώσει το κόστος των Ενόπλων Δυνάμεων αποφάσισε να μειώσει και τις Μονάδες. Έτσι άρχισε να κλείνει την μία Μονάδα μετά την άλλη χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό. Πολλές φορές δε, αναφέρθηκε και στον αριθμό των υπεράριθμων ανώτερων και ανώτατων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και τους σύγκρινε με τον αριθμό των Στρατηγών του Αμερικάνικου Στρατού. Σε αυτό το παραπλανητικό επιχείρημα του, δεν βρέθηκε ούτε ένας μέσα στο Ελληνικό κοινοβούλιο να του απαντήσει. Δεν βρέθηκε ούτε ένας Στρατηγός να παραιτηθεί και να του πει ότι αυτοί οι υπεράριθμοι ανώτεροι Αξιωματικοί είναι αυτοί που θα αναλάβουν να οργανώσουν και να διοικήσουν τις Επιστρατευόμενες Μονάδες σε περίοδο πολέμου.

Μα θα πει κάποιος δεν έχουμε τόσα πολλά χρήματα για να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις ανάγκες που έχουμε σαν κράτος. Από κάπου πρέπει να κόψουμε. Συμφωνώ απόλυτα. Η θεσμοθέτηση προτεραιοτήτων είναι βασικός κανόνας για την επιτυχία σε όλους τους οργανισμούς και σαφώς σε όλα τα κράτη. Αναρωτιέμαι όμως με ποια κριτήρια θεσμοθετούνται οι προτεραιότητες. Μετά από τόσα χρόνια μνημονίων, περικοπών μισθών και συντάξεων, απολύσεων προσωπικού δεν σκέφτηκε κανένας ότι ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα δεν χρειάζεται 300 βουλευτές. Ότι θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε και με 100 βουλευτές. Έτσι αποφασίσαμε να απολύσουμε δασκάλους και καθηγητές και νοσοκόμες που παίρνουν 1000 ευρώ τον μήνα. Για να μην απολύσουμε τον Πρόεδρο της δημοκρατίας, που το μόνο του καθήκον είναι να μας υπενθυμίζει ότι έχουμε δημοκρατία και του οποίο το μηνιαίο κόστος ισοδυναμεί με 10 καθηγητές. Τι γίνεται όμως με τις Ένοπλες Δυνάμεις;

Σαφώς και οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται επανασχεδιασμό, το έλεγα από την εποχή που ήμουν Ίλαρχος το λέω και τώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή άλλαξαν για πάντα τον χαρακτήρα του πολέμου. Σήμερα λοιπόν είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένος ο επανασχεδιασμός των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι όμως ο κύριος Δέδνιας ο καταλληλότερος για αυτή την αποστολή; Έχει λάβει υπόψη του όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν αυτό το πολύπλοκο και πολύ-παραγοντικό πρόβλημα; Η μήπως τυφλωμένος από τις πολιτικές του φιλοδοξίες δεν βλέπει ούτε την μύτη του.