by Γράφει: Ο Δημήτρης Απόκης*
Λίγο πριν την ψηφοφορία επί της πρότασης δυσπιστίας για την κυβέρνηση, ο Ελληνικός λαός έγινε μάρτυρας, μιας ταυτόχρονα ιστορικής στιγμής, αλλά και μιας βαθιά απογοητευτικής εικόνας για την Ελληνική Δημοκρατία.
Η ιστορική στιγμή, ήταν αυτή της ομιλίας του πρώην Πρωθυππουργού και πρόσφατα διεγραμμένου από την Νέα Δημοκρατίας, πρώην Προέδρου του κόμματος, Αντώνη Σαμαρά.
Η απογοητευτική εικόνα, ήταν αυτή της στάσης, των ραγιάδων της καρέκλας και των υπόδουλων της εξουσίας, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, πλην των φωτεινών εξαιρέσεων, κκ. Μιλτιάδη Χρυσομάλλη, Χαράλαμπου Αθανασίου και Γιώργου Καρασμάνη.
Δεν είναι υπερβολή να επικαλεστεί κανείς, ότι επρόκειτο, ίσως, για την καλύτερη ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, στη διάρκεια της πολυετούς παρουσία στη Βουλή, από το βήμα του Κοινοοβουλίου, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη και επικίνδυνη για το μέλλον της πατρίδας μας στιγμή.
Η αδυναμία του πρωθυπουργού, της συντριπτικής πλειοψηφίας του υπουργικού συμβουλίουνα παρεβρεθούν στην αίθουσα, για να ακούσουν την εξόχως εκπαιδευτική και εθνικά χρήσιμη ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, αλλά και η δειλία των βουλευτών να αρθούν υπεράνω της καρέκλας, και με αξιοπρέπεια να χειροκροτήσουν, απλά επιβεβαίωσε το γιατί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και προσωπικά ο πρωθυπουργός, έχουν απωλέσει την εμπιστούνη της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Κάτι το οποίο, όπως εύστοχα επεσήμανε στην εθνικού επιπέδου, πατριωτική, ομιλία του ο πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ισχύει και για το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Σε μια πραγματική δημοκρατία, είναι εύλογο και επιβεβλημένο να διαφωνεί κανείς με απόψεις πολιτικών αντιπάλων και πολιτικών γενικότερα. Και αυτό ισχύει και για τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού.
Όμως, η ομιλία του επι της πρότασης δυσπιστίας, υπερβαίνει το θεμιτό της πολιτικής διαφωνίας και αντιπαράθεσης, και τοποθετείται στο πάνθεον, μιας άδολης πατριωτικής αγωνίας για το μέλλον της πατρίδας.
Ο πρώην Πρωθυπουργός, περιγράφοντας με γλαφυρό τρόπο τις σεισμικές διεθνείς εξελίξεις, αλλά και την εσωτερική πολιτική κρίση που βιώνει η χώρα μας, κτύπησε για μια ακόμη φορά ένα ηχηρό καμπανάκι κινδύνου, αναφορικά με την υπαρξιακη απειλή που αντιμετωπίζει η παττρίδα μας, υπερβαίνοντας τις πολιτικές διαφωνίες και τις ιδεολογικές διαφορές.
Ταυτόχρονα, χωρίς υπερβολές, ρητορικούς ακτιβισμούςκαι κυρίως χωρίς διάθεση ρεβανσισμού, άσκησε δριμύα, αλλά δημιουργική και εθνικά χρήσιμη κριτική, στην κυβερνητική πολιτική, εντός και εκτός συνόρων.
Πολύ απλά ο Πρόεδρος και πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με τις πολτικές απόψεις του, απέδειξε ότι αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και ελπίδα για να ανακτήσει η χώρα το βηματισμό της σε μια κρίσιμη και ενέχουσα σοβαρούς κινδύνους, διεθνώς και εσωτερικά συγκυρία.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ.
*Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
