by Ο νομοθέτης έδωσε το δικαίωμα στον εκάστοτε πρωθυπουργό να επιλέγει για την θέση των υπουργών όποιον αυτός επιθυμεί με βάση βέβαια την αξιοκρατία. Αυτό γίνεται για να μπορεί ο Πρωθυπουργός να επιλέξει τεχνοκράτες. Στην πράξη όμως τα κριτήρια του κάθε πρωθυπουργού είναι απόλυτα κομματικά και εδράζονται στο συμφέρον της παράταξης και όχι στο συμφέρον της πατρίδας. Έτσι και στον πρόσφατο ανασχηματισμό οι επιλογές των υπουργών έγιναν για να εξυπηρετηθεί το κόμμα. Ας δούμε τις επιλογές στα σημαντικότερα υπουργεία.
Στο υπουργείο παιδείας το οποίο είναι το σημαντικότερο όλων γιατί αφορά όχι μόνο το μέλλον των παιδιών μας αλλά και το μέλλον της πατρίδας μας, τοποθέτησε την κυρία Ζαχαράκη. Η εν λόγω κυρία σπούδασε αγγλική φιλολογία. Αλήθεια δεν υπάρχουν πανεπιστημιακοί καθηγητές να αναλάβουν αυτή την τόσο σημαντική θέση; Μα θα πει κάποιος έβαλε σε θέση υφυπουργού τον πρύτανη του ΑΠΘ κύριο Νίκο Παπαιωάννου. Ο οποίος όμως είναι κτηνίατρος. Είναι άραγε αυτός ο ικανότερος Έλληνας; Ή μήπως ανταμείφθηκε για εξυπηρέτηση που πούλησε στην κυβέρνηση; Σε μία τόσο σημαντική θέση θα προτιμούσα έναν καθηγητή με πλούσιο συγγραφικό έργο. Έναν καθηγητή που διέπρεψε στην φιλοσοφία ή στις θετικές επιστήμες και έγινε γνωστός στο εξωτερικό μέσα από το έργο του.
Στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης τοποθέτησε δύο νομικούς με μηδενική γνώση σε θέματα Εθνικής Στρατηγικής και άμυνας. Οι άνθρωποι αυτοί δεν καταλαβαίνουν καν την γλώσσα που μιλάνε οι Αξιωματικοί. Σαφώς και σε ένα τέτοιο υπουργείο θα ήταν καταλληλότερος ένας απόστρατος Αξιωματικός ή ένας διεθνολόγος διεθνούς κύρους με πλούσιο συγγραφικό έργο. Ένας διεθνολόγος ή ένας Αξιωματικός με αντίστοιχες σπουδές, αντιλαμβάνεται πολύ καλύτερα από έναν νομικό το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον. Μιλάει καλύτερα την γλώσσα των Αξιωματικών. Κοιτάξτε τι κάνουν οι τούρκοι σε αυτό το υπουργείο. Αναφορικά δε με τον κύριο Δένδια ο οποίος έχει ήδη δύο χρόνια στο υπουργείο. Είναι σαφές ότι αντιλαμβάνεται τις Ένοπλες Δυνάμεις ως μια κοστοβόρα επιχείρηση που πρέπει να κάνει περικοπές και να εξοικονομήσει χρήματα. Όταν όμως το μόνο εργαλείο που έχεις είναι το σφυρί, τότε όλα τα προβλήματα μοιάζουν με καρφιά.
Στο υπουργείο Εξωτερικών ανάμεσα σε 3 νομικούς τοποθέτησε και έναν διεθνολόγο ως υφυπουργό. Σε αυτό το υπουργείο θα προτιμούσα έναν διεθνολόγο διεθνούς κύρους, όπως για παράδειγμα τον κύριο Αθανάσιο Πλατιά. Ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και ο υπουργός Εξωτερικών θα πρέπει όχι μόνο να έχουν μελετήσει Θουκυδίδη, Clausewitz και Sun Tzu αλλά να τους έχουν κατανοήσει πλήρως. Έτσι ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον και να συνεργάζονται άψογα. Και να μπορεί ο ένας να είναι σύμβουλος του άλλου. Έχει διαβάσει άραγε ο κύριος Δένδιας και ο κύριος Γεραπετρίτης Θουκυδίδη; Διδάχθηκαν στην νομική σχολή Θουκυδίδη; Μπορούν να γράψουν ένα άρθρο για το τι είναι στρατηγική; Αντιλαμβάνονται πώς οι πράξεις του ενός επηρεάζουν τον άλλο;
Στο υπουργείο οικονομικών τοποθέτησε τον κύριο Πιερρακάκη ο οποίος έχει σπουδάσει πληροφορική και ήταν μέχρι πρόσφατα στο υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης όπου σαφέστατα θα ήταν αποτελεσματικότερος. Τώρα πως είναι δυνατόν ένας πληροφορικός να αντιληφθεί και να διαχειριστεί τα οικονομικά μιας χώρας μόνο ο κύριος Πρωθυπουργός μπορεί να μας το εξηγήσει. Ο κύριος Νίκος Παπαθανάσης αναπληρωτής υπουργός είναι μηχανολόγος μηχανικός. Ο κύριος Γεώργιος Κώτσηρας είναι νομικός. Και ο κύριος Αθανάσιος Πετραλιάς είναι ο μόνος με μεταπτυχιακό στα οικονομικά. Σε αυτή την θέση θα προτιμούσα ένα άνθρωπο που να έχει σπουδάσει οικονομικά. Να έχει κάνει διδακτορικό στα οικονομικά και διεθνή σταδιοδρομία με γνώσεις στα μακροοικονομικά.
Στο υπουργείο ανάπτυξης τοποθέτησε τον κύριο Τάκη Θεοδωρικάκο απόφοιτο του παιδαγωγικού τμήματος του ΕΚΠΑ. Πώς μπορεί ένας παιδαγωγός να καταλάβει τι είναι ανάπτυξη και να δημιουργήσει ανάπτυξη σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Έχω την βεβαιότητα ότι εάν ζητήσουμε από τον κύριο Θεωδωρικάκο να μας γράψει ένα άρθρο για το τι είναι ανάπτυξη, δεν θα μπορέσει να γράψει ούτε μια σελίδα. Τοποθέτησε βέβαια και τον κύριο Αρίστο Δοξιάδη ως υφυπουργό για θέματα έρευνας και καινοτομίας. Δεν θα αναφερθώ στα σκάνδαλα που τον ακολουθούν και τα οποία θα έπρεπε να ψάξει ο κύριος Πρωθυπουργός πριν να τον επιλέξει. Θα αναρωτηθώ όμως πώς ένας άνθρωπος που όταν σπούδαζε δεν υπήρχαν υπολογιστές, μπορεί να κατανοήσει και να φέρει την καινοτομία.
Στο υπουργείο Υγείας παρέμεινε ο κύριος Άδωνης Γεωργιάδης ο οποίος είναι ιστορικός. Η αναπληρώτρια υπουργός είναι ψυχολόγος. Ο κύριος Βαρταζόπουλος είναι ψυχίατρος. Και ο κύριος Μάριος Θεμιστοκλέους είναι νευροχειρουργός. Από όλους αυτούς ο καταλληλότερος σίγουρα θα ήταν ο νευροχειρουργός κύριος Θεμιστοκλέους και όχι ο ιστορικός Κύριος Γεωργιάδης. Παρόλα αυτά ο κύριος Γεωργιάδης δεν έχει εμπειρία από νοσοκομεία. Στη θέση αυτή θα προτιμούσα έναν καταξιωμένο διδάκτορα ιατρικής ο οποίος όμως πέρασε μεγάλο μέρος της ζωή του μέσα στα νοσοκομεία. Έχει δει ασθενείς, έχει διοικήσει ανθρώπους. Έτσι ώστε όταν κάποιος του μιλήσει για τα προβλήματα των νοσοκομείων, αυτός όχι μόνο να μπορεί να καταλάβει αλλά να μπορεί και να συναισθανθεί.
Ένα ακόμα αξιοπερίεργο της Ελληνικής πραγματικότητας είναι το γεγονός ότι ένας ιστορικός για παράδειγμα μπορεί κάλλιστα την μια χρονιά να είναι υπουργός ανάπτυξης και την επόμενη χρονιά να είναι υπουργός υγείας. Πώς μπορεί τώρα αυτός ο άνθρωπος να γνωρίζει τα πάντα και να βελτιώνει τα πάντα και ταυτόχρονα να μιλάει κάθε μέρα στις τηλεοράσεις αυτό είναι απορίας άξιο.
Μα θα πει κάποιος οι υπουργοί είναι απλά πολιτικοί προϊστάμενοι και έχουν πολλούς συμβούλους. Ναι αυτό είναι αλήθεια αλλά είναι δυνατόν κάποιος άσχετος να καταλάβει μέσα σε πέντε λεπτά αυτά που ο άλλος σπατάλησε μια ολόκληρη ζωή για να τα μάθει; Και πόσο εύκολο είναι κάποιος κακοπροαίρετος να εξαπατήσει τον κάθε άσχετο υπουργό, προκειμένου να εξυπηρετήσει το προσωπικό του συμφέρον; Θα εμπιστευόταν ποτέ κάποιος από εμάς έναν άσχετο να του χειρουργήσει την καρδιά του; Ακόμα και εάν αυτός είχε δίπλα του τους καλύτερους συμβούλους; Θα εμπιστευόταν κάποιος έναν άσχετο να πιλοτάρει αεροσκάφος; Γιατί λοιπόν πρέπει να εμπιστευθούμε την τύχη την δικιά μας αλλά και της πατρίδας μας στα χέρια των άσχετων, που το μοναδικό τους προσόν είναι ή τυφλή υπακοή στο κόμμα;
Πάντως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι σε μια τόσο δύσκολη στιγμή που κανένας από εμάς τους απλούς πολίτες δεν περνάει καλά, ο Πρωθυπουργός φρόντισε να μας κάνει να γελάσουμε.
