by Απόσπασμα από το βιβλίο Ιστορία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, έκδοση 1981
Η κατάσταση στην Αθήνα μετά την εγκατάσταση της Εθνικής Κυβερνήσεως υπό τον αείμνηστο Γεώργιο Παπανδρέου χειροτέρευε από ημέρα σε ημέρα, σε διάγγελμα του δε προς τον Ελληνικό λαό καταγγέλλει:
“Εν ονόματι του λαού και του έθνους κατηγορούμε την ηγεσία της άκρας αριστεράς ότι οδηγεί εις εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος αποτελεί θανάσιμον συμφορά της πατρίδος”
Οι κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ διαθέτοντας την δύναμη με τα όπλα, μέσα στη γενική αδυναμία, θεώρησαν ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταλάβουν την εξουσία με την βία. Τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου επετέθηκαν και διέλυσαν τα περισσότερα Αστυνομικά τμήματα και τα πρώτα τάγματα Εθνοφυλακής που είχαν αρχίσει να συγκροτούνται, αφού σκότωσαν όσους Αξιωματικούς και οπλίτες αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στις τάξεις του. Το κίνημα του Δεκεμβρίου άρχισε στην Αθήνα με πρωτοφανή από την πλευρά των κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αγριότητα. Όπως ήταν φυσικό, η κατάληψη της Σχολής αποτέλεσε έναν από τους κύριους αντικειμενικούς σκοπούς των κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και λόγω θέσεως και λόγω της αποστολής της.
Οι παραπάνω συγκέντρωσαν γύρω από την Σχολή ένα Σύνταγμα του ΕΛΑΣ εφοδιασμένο με πολυβόλα και όλμους από το ύψωμα Στρέφη ως την εκκλησία του Αγίου Σωτήρος, 500 μέτρα περίπου Β.Α της Σχολής και ένα άλλο εφεδρικό Σύνταγμα στην περιοχή Γκύζη-Γαλάτσι. Ναρκοθέτησαν επίσης τους δύο κύριους δρόμους που οδηγούν στην Σχολή.
Οι τρείς Λόχοι της Σχολής πήραν κατάλληλες θέσεις αμύνης ώστε να καλύπτετε ο περίβολος της Σχολής με διασταυρούμενα πυρά αυτομάτων όπλων και όλμων, η Αγγλική δε δύναμη αποτέλεσε πολύτιμη εφεδρεία, ιδιαίτερα εξαιτίας του εφοδιασμού της με οχήματα και μάλιστα με τα δύο άρματα.
Οι εχθροπραξίες άρχισαν από τις 4 Δεκεμβρίου και περιορίστηκαν σε ανταλλαγή πυρών. Περίπολος της Σχολής που την αποτελούσαν δύο Ευέλπιδες και ένας Άγγλος Λοχίας και που είχε αποσταλεί για αναγνώριση στην περιοχή Γκύζη, χτυπήθηκε από τους κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και επέστρεψε στην Σχολή μετά από επέμβαση τεθωρακισμένου οχήματος, ενώ σκοτώθηκε ο Άγγλος Υπαξιωματικός.
Οι κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αφού διαπίστωσαν τη σταθερή απόφαση των Ευελπίδων να αμυνθούν μέχρις εσχάτων, ως και τον αποτελεσματικό τρόπο άμυνας τους, δεν τόλμησαν να ενεργήσουν έφοδο, αλλά περιορίστηκαν στο να εξαναγκάσουν τους Ευέλπιδες σε παράδοση με στενή πολιορκία, παρεμποδίζοντας οποιαδήποτε κίνηση μέσα στη Σχολή, με τα πυκνά πυρά των διαφόρων όπλων τους.
Οι Ευέλπιδες αμυνόμενοι αντέδρασαν στα πυρά αυτά με απόλυτη ψυχραιμία και όσο τους επέτρεπαν οι περιορισμένες δυνατότητες σε πυρομαχικά, προξενώντας στους επιτιθέμενους σοβαρές απώλειες.
Με την αφορμή αυτή εξακολούθησε ο αγώνας ημέρα και νύχτα κατά τις επόμενες ημέρες στη Σχολή, στην οποία προτέθηκαν οι Αξιωματικοί και οπλίτες της Ανωτέρας Διοικήσεως Χωροφυλακής Αττικής και της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού για να ενισχύσουν την Άμυνα της.
Η κατάσταση άρχισε να γίνεται κρίσιμη εξαιτίας της ελλείψεως πυρομαχικών και τροφίμων. Στις 11 Δεκεμβρίου διατάχθηκε η εκκένωση της Σχολής, που πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα, 12 του μηνός, εξολοκλήρου και χωρίς καμία επέμβαση των κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, χάρις στην υποστήριξη δύο Βρετανικών αεροπλάνων και δύο αρμάτων Σέρμαν.
Ο απολογισμός της μάχης αυτής ήταν για την Σχολή δύο νεκροί (ο ανθυπολοχαγός Ράντος Β, που σκοτώθηκε μέσα στο πολυβολείο του το οποίο ανατινάχθηκε από βλήμα μπαζούκας και ο Εύελπις Πούλος Δ που σκοτώθηκε στην πλατεία της Σχολής) και τραυματίες 2 Αξιωματικοί και 17 Ευέλπιδες. Από τους κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δύο αιχμάλωτοι και ασφαλώς μεγαλύτερος αριθμός νεκρών και τραυματιών.
Οι Αξιωματικοί και Ευέλπιδες μετά την εκκένωση της Σχολής διατέθηκαν στα συγκροτούμενα Τάγματα Εθνοφυλακής και εξακολούθησαν τον αγώνα κατά των κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Οι κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μπήκαν στην Σχολή μετά την εκκένωση της και με πρωτοφανή μανία και βαρβαρότητα άρχισαν συστηματική καταστροφή όλων εκείνων που είχε σεβαστεί και ο ίδιος ο κατακτητής ακόμα.
Τότε καταστράφηκαν τα δύο μουσεία της Σχολής, οι αίθουσες με τα πολύτιμα ενθύμια, η βιβλιοθήκη, τα αρχεία και η εκκλησία. Σοβαρές επίσης ζημιές έγιναν στα περισσότερα κτήρια της Σχολής. Τα μόνα που κράτησαν οι επιδρομείς για ευνόητους λόγους ήταν τα μητρώα των Αξιωματικών.
*Το βιβλίο αυτό αποσύρθηκε τον Ιούνιο του 1987
