by Γράφει ο Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Πολλοί από εμάς βλέπουμε τον χάρτη της Ελλάδας σήμερα και πιστεύουμε ότι έτσι ήταν πάντα. Στο βίντεο ( The History of Europe: Every Year ) που παραθέτω μπορείτε μέσα σε 11 μόλις λεπτά να δείτε πόσο δραματικά άλλαξαν τα σύνορα στην Ευρώπη από το 400πχ μέχρι το 2017μχ. Η μικρή διάρκεια της ζωής μας, δεν μας επιτρέπει να αντιληφθούμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι. Και αυτό γιατί, η Ιστορία μελετάει τον κόσμο με χιλιετίες, ενώ εμείς ζούμε μόνο 70 χρόνια. Πώς να αντιληφθεί ο σημερινός νεο-Έλληνας τον τρόπο που σκέφτονταν οι Έλληνες το 1921 όταν το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας είχε πάρει σάρκα και οστά. Είναι σχεδόν αδύνατον για τον σημερινό νέο, που δεν γνωρίζει την Ιστορία της πατρίδας του, να καταλάβει γιατί ο Παύλος Μελάς εγκατέλειψε την άνετη ζωή του και πήγε στη Μακεδονία να οργανώσει τον αγώνα εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
Κάθε κράτος λοιπόν ή εάν προτιμάτε κάθε λαός αντιμετωπίζει τις δικές του προκλήσεις και τις δικές του δυσκολίες, στο διάβα της ιστορίας. Οι γονείς μας ή οι παππούδες μας έζησαν τον Β’ΠΠ και εμείς σήμερα βιώνουμε την τεχνητή νοημοσύνη και την ταχεία αλλαγή του χαρακτήρα του πολέμου. Ζούμε τη μείωση των ενεργειακών πόρων και του νερού, που συνεπάγονται μεγαλύτερους ανταγωνισμούς και σφοδρότερες συγκρούσεις. Σε όλο αυτό το σκληρό γεωστρατηγικό παγκόσμιο περιβάλλον, η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει στο δικό της επίπεδο πολλαπλές προκλήσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα σήμερα είναι το δημογραφικό πρόβλημα. Ορισμένοι δίνουν έμφαση στην απειλή από τα ανατολικά μας σύνορα. Μερικοί υπογραμμίζουν το μεταναστευτικό και την αλλοίωση του κοινωνικού ιστού. Άλλοι πιστεύουν ότι η Κυβέρνηση πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην αύξηση της εγκληματικότητας. Οι δημοσκοπήσεις πάλι ισχυρίζονται ότι η οικονομία είναι το σοβαρότερο πρόβλημα και ότι από αυτήν προέρχονται τα περισσότερα δεινά. Τέλος υπάρχουν και αυτό που υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η παιδεία. Δεν θα διαφωνήσω με κανέναν από τους παραπάνω. Θα πω όμως ότι, όλα αυτά λειτουργώντας συνδυαστικά μας οδηγούν στην παρακμή. Και όταν ένα κράτος βρίσκεται σε παρακμή, μοιάζει με ένα ετοιμοθάνατο ζώο. Και όπως τα ετοιμοθάνατα ζώα προσελκύουν κοντά τους, γύπες και ύαινες. Έτσι και τα κράτη σε παρακμή προσελκύουν τον πόλεμο. Αυτό δηλαδή που προσπαθούν να αποφύγουν πάση θυσία. Όπως λοιπόν τα ετοιμοθάνατα ζώα ενστικτωδώς κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν το μοιραίο. Έτσι και τα κράτη σε παρακμή εφαρμόζουν στρατηγική κατευνασμού. Όμως οι έχοντες την εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η στρατηγική αυτή δεν πέτυχε ποτέ. Και αυτό γιατί το κράτος-θύτης γνωρίζει πολύ καλά ότι το κράτος-θύμα βρίσκεται σε παρακμή. Έτσι αργά ή γρήγορα όπως κάποιο θηρίο θα κατασπαράξει το αδύναμο να αντιδράσει ζώο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, κάποιο άλλο κράτος θα χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική ισχύ του και θα εκμεταλλευτεί όλους τους διαθέσιμους πόρους του ηττημένου. Ωστόσο ο δούρειος ίππος που αθόρυβα μας οδηγεί στην καταστροφή λέγεται λαθρομετανάστευση. Γιατί όμως το λέω αυτό;
Τα τελευταία χρόνια η λαθρομετανάστευση έγινε μόδα. Η πολιτεία επιβραβεύει με ηθικές αμοιβές ανθρώπους που βοηθάνε τους λαθρομετανάστες. Θεσπίζει νόμους για την ενσωμάτωση τους, και τους χορηγεί υπηκοότητα. Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), που κανένας δεν γνωρίζει πως χρηματοδοτούνται και ποιος κερδίζει από τη λειτουργία τους. Και οι οποίες ενώ φαινομενικά ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο, στην πράξη τον εκμεταλλεύονται και πλουτίζουν σε βάρος του. Η τηλεόραση χρησιμοποιεί λαθρομετανάστες σε διαφημίσεις και σήριαλ. Προβάλλοντας με αυτό τον τρόπο μια κοινωνία ανοικτή σε όλους. Τέλος πολλά πολιτικά κόμματα επιλέγουν να τους ενσωματώσουν στα ψηφοδέλτια τους, προσδοκώντας να προσελκύσουν ψήφους από τις συγκεκριμένες ομάδες. Στην πατρίδα μας αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων αναφορικά με το εν λόγω θέμα. Αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα σύνορα πρέπει να είναι ανοικτά σε όποιον θέλει να μπει στη χώρα. Και σε αυτούς που διατείνονται ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλους, και ότι τα σύνορα πρέπει να είναι κλειστά. Η πρώτη ομάδα ανθρώπων απευθύνεται στο συναίσθημα και την ανθρωπιά των πολιτών. Υπογραμμίζοντας ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι θύματα κακοποίησης και φτώχιας. Και κατά συνέπεια θα πρέπει να τους επιτρέψουμε όλα τα δικαιώματα και το όνειρο για ένα καλύτερο μέλλον. Με μια πρώτη ματιά, όλοι θα συμφωνήσουμε με αυτή την άποψη. Ποιος δεν θέλει να βοηθήσει έναν συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη. Το πρόβλημα ωστόσο είναι οι μεγάλοι αριθμοί. Πόσο κοστίζει να δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα πιάτο φαγητό και πόσο κοστίζει να δώσεις ένα πιάτο φαγητό σε 100 χιλιάδες ανθρώπους. Αν τα πιάτα γίνουν τρία την ημέρα, τότε πρέπει να πολλαπλασιάσουμε το ποσό επί τρία. Ενώ εάν στο κόστος της σίτισης προσθέσουμε νερό, φως, τηλέφωνο, επιδόματα, μόρφωση, στέγαση και υγεία τότε το ποσό γίνεται τεράστιο. Και εάν αυτά τα δώσεις στις πρώτες 100 χιλιάδες. Σε λίγο καιρό οι 100 χιλιάδες θα γίνουν ένα εκατομμύριο και θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Γιατί ποιος δεν θέλει να απολαμβάνει χωρίς να εργάζεται. Όμως όλα αυτά τα χρήματα θα πρέπει να τα πληρώνει μια χρεοκοπημένη χώρα που χρωστάει στους δανειστές της περίπου 400 δις ευρώ. Σας φαίνεται λογικό; Επιπλέον οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώσουν ακριβότερο ενοίκιο. Μιας και όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα αυξήσουν την ζήτηση για ακίνητα, και κατά συνέπεια θα ωθήσουν τις τιμές προς τα πάνω. Ας ξεπεράσουμε όμως το οικονομικό και ας πάμε στο κοινωνικό. Επιτρέπουμε σε εκατομμύρια νέους άνδρες να εισέλθουν σε μία χώρα που μαστίζεται από φτώχια και υπογεννητικότητα. Χωρίς να σκεφτόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα. Ότι δεν αναγνωρίζουν ανθρώπινους νόμους, παρά μόνο το νόμο του δικού τους θεού. Ότι θεωρούν φυσιολογικό να δείρουν τη γυναίκα τους. Και ότι η ζωή ενός άπιστου ανθρώπου δεν έχει καμία απολύτως αξία. Αναπόφευκτα όλοι αυτοί θα έχουν ένα χαμηλότερο επίπεδο ζωής από το άμεσο περιβάλλον τους. ‘Έτσι σταδιακά θα μισήσουν όλους τους Έλληνες. Το δε μίσος αυτό σε συνδυασμό με τις θρησκευτικές διαφορές και τη φτώχια, θα οδηγήσει νομοτελειακά σε τρομοκρατικές ενέργειες. Μα θα πει κάποιος, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες. Ναι πράγματι θα συμφωνήσω απόλυτα. Όλοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι τρομοκράτες. Ωστόσο όλοι οι τρομοκράτες εν τοις πράγμασι είναι μουσουλμάνοι. Ας αφήσουμε στην άκρη ακόμα και το κοινωνικό και ας επικεντρωθούμε στο εθνικό. Το όποιο έχει δύο συνιστάμενές.
Η μία είναι το δημογραφικό και η αλλοίωση του κοινωνικού ιστού. Και η άλλη είναι η στρατιωτική συνισταμένη. Δεν ξέρω ποια από τις δύο ελλοχεύει το μεγαλύτερο κίνδυνο. Η πρώτη εγκυμονεί το κίνδυνο να χάσουμε την πατρίδα μας χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Και η δεύτερη να την χάσουμε με πόλεμο. Θα ξεκινήσω από την πρώτη. Με δεδομένη την υπογεννητικότητα και την ταχεία μείωση των Ελλήνων από την μία πλευρά. Και από την άλλη πλευρά, την δικά τους κουλτούρα που πρεσβεύει πολλά παιδιά ανά ζευγάρι. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια θα αποτελούμε μειοψηφία. Έτσι στην βουλή θα υπάρχει το μουσουλμανικό κόμμα το οποίο θα υποστηρίζεται και από τους μουσουλμάνους της Θράκης. Ο πρωθυπουργός της χώρας θα είναι μουσουλμάνος. Ενώ θα υπάρχουν και πολλαπλά μικρά κόμματα τα οποία θα τσακώνονται μεταξύ τους και θα εκλιπαρούν για μια καρέκλα υπουργού. Πώς σας φαίνεται το σενάριο; Απίθανο θα πουν ορισμένοι. Κοιτάξτε τι γίνεται σήμερα στην Αγγλία. Η Αγγλία έκανε τα λάθη που κάνουμε εμείς σήμερα, πολλά χρόνια πριν. Μήπως ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι Ινδός και μουσουλμάνος; Τι αλήθεια πιστεύετε ότι θα έλεγε σήμερα ο Κολοκοτρώνης για τα χάλια μας; Σκεφτείτε ότι χρειάστηκαν 500 χρόνια σκλαβιάς στους τούρκους και ένας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για να απελευθερωθούμε. Και μόλις 200 χρόνια δημοκρατίας για να γεμίσουμε την χώρα με μουσουλμάνους. Και να φέρουμε πίσω τους ανθρώπους που με τόσο αίμα έδιωξε ο Κολοκοτρώνης. Τέλος το στρατιωτικό σκέλος έχει να κάνει με το αντάρτικο πόλεων και την δυσκολία που έχει αυτό στην αντιμετώπιση του.
Με ποιόν νομίζετε ότι θα συνταχθούν όλοι αυτοί σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου; Με τους αφελείς Έλληνες που τους φιλοξενούν και τους προσφέρουν φαγητό; Ή με τους ομόθρησκούς και πιστούς τούρκους; Το ερώτημα είναι ρητορικό και όλοι ξέρουμε την απάντηση. Φανταστείτε λοιπόν μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο και ταυτόχρονα με τον εξωτερικό εχθρό θα πρέπει να αντιμετωπίσει το εσωτερικό αντάρτικο. Ξέρετε πόσες δυνάμεις χρειάζεται αυτό; Μήπως ο τούρκος Αξιωματικός που θα τους συντονίζει βρίσκεται ήδη στο τουρκικό προξενείο της Ξάνθης; Και μήπως έχει ήδη έρθει σε επαφή μαζί τους; Αλήθεια έθεσε το ζήτημα ο κύριος Α/ΓΕΣ στον κύριο Πρωθυπουργό; Και πώς σχεδιάζει να το αντιμετωπίσει; Μήπως σχεδιάζει να το αντιμετωπίσει με παρωχημένη επιστράτευση; Η μήπως με την εισαγωγή στην ΣΣΕ μουσουλμάνων που απλά ψάχνουν δουλειά. Μπορείτε να φανταστείτε μετά από 15 χρόνια μουσουλμάνο Α/ΓΕΣ; Θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο Ιωάννης Καποδίστριας ότι 197 χρόνια μετά την ίδρυση από αυτόν της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, θα σπουδάζουν μέσα σε αυτή μουσουλμάνοι; Και εμείς οι νέο-Έλληνες θα θεωρούμε τους μουσουλμάνους ελπίδα του έθνους;
Κύριε Πρωθυπουργέ τα παιχνίδια με την φωτιά είναι πολύ επικίνδυνα. Σταματήστε τον κατήφορο πριν να είναι πολύ αργά για όλους μας. Και πριν τα δικά μας παιδιά πληρώσουν με το αίμα τους, την δικιά μας αφέλεια.
