by Εχθές μετά από 5θήμερη συζήτηση στην βουλή, υπερψηφίστηκε τελικά ο προϋπολογισμός για το 2025. Ο κρατικός προϋπολογισμός θεωρείται ότι είναι ύψιστης σημασίας και για αυτό τον λόγο λαμβάνει την μορφή ψήφου εμπιστοσύνης. Τι είναι όμως η ψήφος εμπιστοσύνης; Πώς και πότε καθιερώθηκε;
Σύμφωνα με την αρχή της δεδηλωμένης, η οποία προβλέπεται από το Σύνταγμα, η κυβέρνηση οφείλει να έχει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της απόλυτης πλειοψηφίας των βουλευτών, δηλαδή τουλάχιστον 151 από τους 300. Η αρχή της δεδηλωμένης γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1874, μετά την καταγγελία του Χ. Τρικούπη ότι ο βασιλιάς διόριζε υπουργούς από την μειοψηφία. Έτσι πρότεινε να διορίζει πρωθυπουργό τον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος, ο οποίος θα πρέπει να έχει την στήριξη της βουλής. Ο ίδιος άνθρωπος περίπου 20 χρόνια αργότερα δήλωσε μέσα στην Ελληνική βουλή το περίφημο “Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”. Όταν το έκανε αυτό είχε την εμπιστοσύνη της βουλής. Όπως ακριβώς είχε την εμπιστοσύνη της βουλής και ο κύριος Γ. Παπανδρέου όταν από το Καστελόριζο έβαλε την χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θα μπορούσε κάποιος τότε να απαντήσει στον Τρικούπη, λέγοντας του ότι ο βασιλιάς επέλεγε με αξιοκρατικά κριτήρια τον ικανότερο. Ο οποίος δεν ήταν κατ’ ανάγκη αυτός που είχε τις περισσότερες ψήφους. Με απλά λόγια ο Τρικούπης εναντιώθηκε στον βασιλιά προκειμένου να εξυπηρετήσει τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες και να εξασφαλίσει για τον εαυτό του τον πρωθυπουργικό θώκο. Τι γίνεται όμως σήμερα με την ψήφο εμπιστοσύνης;
Σήμερα λοιπόν η ψήφος εμπιστοσύνης κατάντησε δεδομένη για τον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος. Μιας και οι βουλευτές που κάθε άλλο παρά βουλεύονται ελεύθερα, θα ψηφίσουν τον αρχηγό τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν το δικό τους ατομικό συμφέρον και να κρατήσουν την καρέκλα τους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ποιος θέλει να χάσει έναν παχυλό μισθό, όταν έξω υπάρχει τέτοιος πληθωρισμός και τέτοια ανεργία; Έχετε δει ποτέ κάποια κυβέρνηση να χάνει την εμπιστοσύνη της βουλής και να πέφτει, επειδή η αντιπολίτευση κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας; Σαφώς και όχι. Τότε τί νόημα έχει αυτή η διαδικασία; Αφού ότι και να συζητήσουν αυτές τις ημέρες στο τέλος είτε ο προϋπολογισμός θα ψηφιστεί είτε η πρόταση δυσπιστίας θα καταψηφιστεί; Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι όλο αυτό το πανήγυρι γίνεται για το προσωπικό τους όφελος και τίποτα άλλο. Ας πάμε τώρα στον ίδιο τον προϋπολογισμό ο οποίος το 2020 προέβλεπε έσοδα από φόρους 47.288 δις ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό για το 2025 είναι 62.055 δις. Με απλά λόγια αύξηση των φόρων μέσα στην τελευταία πενταετία κατά 31.22%. Το θέμα όμως δεν είναι τόσο η αύξηση των φόρων, αλλά το που πάνε τα χρήματα που μαζεύει το κράτος από το υστέρημα μας; Και το πόσο μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς το εξωτερικό μας χρέος; Γιατί η γενική αίσθηση είναι ότι το κράτος σπαταλάει άσκοπα χρήματα σε πανάκριβα χαλιά και χάνει την ουσία της ύπαρξης του. Η οποία βέβαια δεν είναι η καλοπέραση των υπουργών, αλλά η ευημερία των πολιτών.
