Κύριε Υπουργέ της Εθνικής Αμύνης καταλαβαίνετε τουρκικά;

Αν κάποιος θέλει να μελετήσει Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγική θα πρέπει να διαβάσει τρία βιβλία. Το πρώτο είναι ο «Πελοποννησιακός Πόλεμος» του Θουκυδίδη, το δεύτερο είναι το «The War» του Clausewitz, και το τρίτο είναι «The art of war» του Sun Tzu. Αν δεν έχει χρόνο να διαβάσει και τα τρία βιβλία, ας διαβάσει μόνο τον Θουκυδίδη. Αν βαριέται να διαβάσει όλο το βιβλίο, ας διαβάσει μόνο τον διάλογο των Μηλίων. Και αν βαριέται να διαβάσει όλο τον διάλογο. Ας φιλοσοφήσει μόνο την παρακάτω πρόταση, η οποία εμπεριέχει όλη την σοφία των διεθνών σχέσεων : «…. στις διεθνής σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία μόνο όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη. Όταν δεν ισχύει αυτό, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».
Δυστυχώς από ότι φαίνεται ο τελευταίος Έλληνας πολιτικός που μελέτησε και κατανόησε τον Θουκυδίδη ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μετά δε την περίφημη μεταπολίτευση η Ελλάδα υιοθέτησε την στρατηγική του κατευνασμού και εκπαίδευσε όχι μόνο τον λαό, αλλά και τον Στρατό της, με αυτή την νοοτροπία. Οι Τούρκοι στην αρχή διστακτικά δοκίμασαν τις αντοχές μας, στις δικές τους προκλήσεις και διαπίστωσαν μια φοβερή έλλειψη αποφασιστικότητας από μέρους των Ελληνικών κυβερνήσεων. Έτσι σταδιακά εκπαιδεύτηκαν και πλέον είναι σίγουροι ότι˙ ότι και να κάνουν εμείς δεν θα αντιδράσουμε ποτέ, δυναμικά. Οι πιλότοι των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών, είναι απολύτως βέβαιοι ότι το πρωί, θα μπουν στον Ελληνικό εναέριο χώρο και το μεσημέρι θα πάνε στο σπίτι τους. Οι Τούρκοι ψαράδες, θεωρούν ότι το Αιγαίο είναι δίκη τους θάλασσα και εκνευρίζονται, όταν οι Έλληνες ψαράδες τολμούν να ψαρεύουν στην «γαλάζια τους πατρίδα». Ταυτόχρονα οι προκλήσεις σε ξηρά, θάλασσα και αέρα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Εμείς από την άλλη πλευρά χρησιμοποιούμε την διπλωματία σαν το μοναδικό εργαλείο που έχουμε, δείχνοντας παντελή έλλειψη στρατηγικής. Πηγαίνουμε από euro-group σε euro-group και κλαψουρίζουμε για τους κακούς μας γείτονες, εκλιπαρώντας βοήθεια. Αρνούμαστε πεισματικά να αυξήσουμε την θητεία αλλά με έναν παράξενο τρόπο απαιτούμε από τους άλλους να στείλουν στρατό να προστατέψουν τα δικά μας σύνορα, την στιγμή που τα Ελληνόπουλα θα κάθονται στις καφετέριες. Ταυτόχρονα μειώνουμε την θητεία μην τυχόν και δεν μας ψηφίσουν οι 18χρονοι στις επόμενες εκλογές και υποσχόμαστε επιδόματα που θα προέλθουν από την μείωση των αμυντικών δαπανών. Επιπλέον, στον βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων διάφοροι δημαγωγοί περιφέρονται στα τηλεοπτικά δίκτυα και θέτουν ψευδό-διλλήματα όπως «Βούτυρο ή κανόνια» χρησιμοποιώντας σαν επιχείρημα το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει το 2,5 % του ΑΕΠ της για εξοπλισμούς. Η παραπάνω πρόταση όμως, αν και είναι αληθής, λέει την μισή αλήθεια υποκρύπτοντας ένα τεράστιο ψέμα. Το θέμα δεν είναι πόσο είναι το ποσοστό του ΑΕΠ, που διαθέτουμε αλλά πόσο είναι αυτό, σε απόλυτο αριθμό και τι μπορούμε να αγοράσουμε με αυτά τα χρήματα. Μπορεί για παράδειγμα η Γερμανία να διαθέτει το 1,2% του ΑΕΠ της, αλλά σε απόλυτο αριθμό το ποσό που δαπανάει η Ελλάδα είναι 4 δις δολάρια ενώ το αντίστοιχο της Γερμανίας είναι 42 και της Τουρκίας 12 δις δολάρια. Όταν πάμε στο super market δεν λέμε στον ταμεία, ήρθα με το 2% του εισοδήματος μου, αλλά προσπαθούμε με τα χρήματα που έχουμε στο πορτοφόλι μας να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Αν λοιπόν οι πολιτικοί έλεγαν την αλήθεια στον λαό, δεν θα του λέγανε το ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά τον απόλυτο αριθμό. Αντί λοιπόν να δαπανούμε εκατομμύρια για τους λαθρομετανάστες μήπως θα έπρεπε να εξασφαλίσουμε την άμυνα της χώρας μας, έτσι ώστε να μην γίνουμε εμείς λαθρομετανάστες σε λίγα χρόνια; Αντί να στέλνουμε τα αρματαγωγά να φιλοξενήσουν λαθρομετανάστες, μήπως θα έπρεπε να εκπαιδεύουμε τα πληρώματα τους, στις αποβατικές επιχειρήσεις. Αντί τα Χριστούγεννα να φωταγωγούμε με εκατοντάδες λαμπάκια το διοικητήριο του Γ’ΣΣ, προκειμένου ο Διοικητής του Σώματος να κάνει δημόσιες σχέσεις, μήπως θα έπρεπε να αγοράσουμε πυρομαχικά; Μα θα πει κάποιος και τι να κάνουμε, να πάμε σε πόλεμο;
Το σίγουρο είναι ότι όλοι θέλουνε την ειρήνη. Το θέμα είναι ποια ειρήνη θέλουνε. Ποια ειρήνη θέλει ο Ερτογάν; Την ειρήνη που συμφέρει την Ελλάδα ή την ειρήνη που συμφέρει την Τουρκία; Και τί είναι διατεθειμένοι οι Έλληνες να θυσιάσουν για αυτή την ειρήνη; Ο ευφυέστατος Ερντογάν ο οποίος έχει αντιληφθεί πολύ καλά το παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον και την αναποφασιστικότητα των Ελλήνων, χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την στρατιωτική του ισχύ και απειλεί με πόλεμο προκειμένου να πετύχει τους στρατηγικούς του στόχους. Η στρατηγική του δε, είναι τόσο πετυχημένη που κατόρθωσε να κάνει τον Έλληνα Πρωθυπουργό να μιλάει για επίλυση των διμερών προβλημάτων με την Τουρκία στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Ο Sun Tzu μάς λέει αναφορικά με το θέμα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη από το να πετύχεις τους σκοπούς σου χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσεις. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι, τι θα πετύχει η Ελλάδα από το δικαστήριο της Χάγης. Εάν λοιπόν ο Ερντογάν πετύχει να πάρει το μισό Αιγαίο θα έχει αυξήσει τα σύνορα της χώρας του, θα έχει αυξήσει την αυτοπεποίθηση των Τούρκων, θα έχει αυξήσει το Τουρκικό ΑΕΠ, θα γράψει το όνομα του δίπλα από αυτό το Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ θα έχει μειώσει την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων, τα σύνορα της Ελλάδας και το Ελληνικό ΑΕΠ. Πώς λοιπόν ο κύριος Μητσοτάκης θα επιστρέψει στην Ελλάδα; Τι θα πει στο Ελληνικό κοινοβούλιο; Τι θα πει στον Ελληνικό λαό; Το όνομα του θα γραφτεί δίπλα από αυτό του Ιωάννη Μεταξά ή δίπλα από αυτό του Τσολάκογλου; Πώς θα στείλει τους βουλευτές των νησιών του Αιγαίου να μιλήσουν στους ψηφοφόρους τους; Πώς θα πείσει τους Έλληνες ψαράδες να παίρνουν άδεια από το Τουρκικό λιμεναρχείο για να ψαρέψουν στο Αιγαίο; Η προδοσία του κυρίου Τσίπρα με την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, θα μοιάζει με πλημμέλημα.
Δυστυχώς για εμάς, αυτό που δεν έχουν καταλάβει όχι μόνο οι Έλληνες πολιτικοί αλλά και οι Έλληνες πολίτες είναι πως η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει ο Τούρκος είναι η γλώσσα της στρατιωτικής ισχύος. Το αποδεικνύουν όχι μόνο οι σημερινές του πράξεις αλλά και η αιματοβαμμένη ιστορία του, γεμάτη από γενοκτονίες. Καταλαβαίνετε λοιπόν κύριε Υπουργέ της Εθνικής Άμυνας Τούρκικα ή όχι;

Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας