by Γράφει: Η Άννα Κωνσταντινίδου*
Η ετυμολογία της λέξης “ήρωας” είναι το άτομο που με τις παράτολμες πράξεις του επιδιώκει τη διάσωση των ανθρώπων από το σίγουρο θάνατο και τη λύτρωση μίας φυλής από συγκεκριμένους κινδύνους.
Και αφού στη βάση της γερμανικής θεωρίας της Γεωπολιτικής, τα κράτη λογίζονται όπως τα έμβια όντα, το Ισραήλ πράττει το καθήκον του όχι μόνο απέναντι στο δικό του Έθνος, τους δικούς του πολίτες (οι οποίοι προέρχονται από πανσπερμία φυλών και θρησκευτικών ομάδων και δεν φέρουν μόνο ιουδαϊκή καταγωγή), αλλά επίσης μάχεται για την εξάλειψη της ισλαμικής τρομοκρατίας, μία γάγγραινα πολιτικών και κοινωνικών διαστάσεων για τα αραβικά Κράτη.
Σήμερα, που η Διεθνής Κοινότητα βρίσκεται σε μία ηθική παρακμή, καθώς οι αναθεωρητικές δυνάμεις όχι μόνο βρίσκονται στο προσκήνιο, αλλά προσπαθούν μέσω της προπαγάνδας να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, ήρθε το Κράτος του Ισραήλ και μέσα από το εθνικό του πλήγμα, αυτό της 7ης Οκτωβρίου 2023, ως άλλος Φοίνικας αναγεννημένος να μας θυμίσει ότι τα ιδανικά και οι αρχές από τις οποίες εμπνέονται οι λαοί και τα έθνη, είναι ακόμα υπαρκτά.
Όμως η προπαγάνδα συγκεκριμένων κέντρων οριοθετεί το Ισραήλ ως “κράτος -δολοφόνο” που κάθε άλλο παρά απηχεί την πραγματικότητα, διότι καθημερινά έρχονται στο φως ένα σύμπλεγμα παραγόντων που από ΜΚΟ μέχρι ακόμα και διεθνείς φορείς εμπλέκονται στην σκευωρία και την υπονόμευση του συγκεκριμένου Κράτους, ας αναλογιστούμε καλύτερα γιατί το Ισραήλ είναι Κράτος -ήρωας.
- Μετά το Ολοκαύτωμα, όπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι εξοντώθηκαν, το Ισραήλ αναδύθηκε ως καταφύγιο και ελπίδα για έναν λαό που επιβίωσε από μία από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες της ιστορίας. Η ίδρυση του κράτους το 1948 πρέπει να ιδωθεί ως ηρωική πράξη επιβίωσης και αυτενέργειας,
- Όπως αναφέρει ο Martin Gilbert στο Israel: A History, το Ισραήλ έχει εμπλακεί σε πολλούς πολέμους από την ίδρυσή του (1948, 1967, 1973 κ.ά.). Η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ύπαρξής του απέναντι σε πολλαπλές απειλές αποτελεί πράξη ηρωισμού, μία συνθήκη που εκτός των άλλων αυτά τα δύο χρόνια είναι πιο εμφανής από ποτέ, καθώς αμύνεται ως λιοντάρι απέναντι στη Λερναία Ύδρα των ισλαμικών οργανώσεων και των Κρατών -εντελοδοτών τους (Ιράν, Τουρκία, Κατάρ),
- Οι Dan Senor & Saul Singer στο βιβλίο τους Start-Up Nation: The Story of Israel’s Economic Miracle, εξηγούν με τον πιο ακριβή τρόπο πώς παρά τις πολεμικές συγκρούσεις, το Ισραήλ έχει μετατραπεί σε τεχνολογικό και επιστημονικό κόμβο (γνωστό ως «Start-Up Nation»). Η αντιμετώπιση αντιξοοτήτων και η οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους με υψηλό βιοτικό επίπεδο μπορεί να ιδωθεί ως σύγχρονη εκδοχή του «πολιτικού ηρωισμού».
Και όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη Γάζα; Ακόμα και Κράτη, εκτός από τους πολίτες ακόμα και στο Ισραήλ, τάσσονται υπέρ όχι μόνο για την κατάπαυση του πυρός, αλλά επιδιώκουν την ματαίωση της νέας στρατιωτικής επέμβασης που πρόσφατα αποφάσισε η Κυβέρνηση της χώρας.
Βάζοντας στην άκρη τις κινητοποιήσεις της Διεθνούς Κοινής Γνώμης που όπως αναφέραμε οι περισσότερες εξ αυτών είναι στρατευμένες από αποδεδειγμένα δίκτυα που προωθεί ακόμα και η Διεθνής Ισλαμική Τρομοκρατία, σε οτι αφορά τους πολίτες του Ισραήλ και τις αντιδράσεις τους για τη νέα στρατιωτική επέμβαση σχετίζεται με τους εναπομείναντες στη ζωή Ισραηλινούς ομήρους που ωστόσο κανένας διεθνής φορέας δεν μιλά για αυτούς, και τον φόβο που υπάρχει, τον εύλογο φόβο των πολιτών του Ισραήλ για αντίποινα από τους τρομοκράτες εναντίον τους.
Στη στάση των κρατών, και με πιο πρόσφατη τη χθεσινή έκτακτη Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για μη στρατιωτική επέμβαση στη Γάζα, ας την δούμε στο πλαίσιο της φράσης “κατά συνθήκη ψεύδη”, ως μία προσχηματική στάση, καθώς οι χώρες που επέβαλαν το αίτημα της συνεδρίασης οφείλουν να κρατούν τις ισορροπίες με τον αραβικό κόσμο και κυρίως τους πολυάριθμους μουσουλμάνους που έχουν στο εσωτερικό περιβάλλον τους.
Ένα κράτος-ήρωας, κατά τον Max Weber, είναι εκείνο που αναλαμβάνει ηθική ευθύνη για την προστασία της ύπαρξής του και του πληθυσμού του, ακόμα και αν αυτό σημαίνει λήψη σκληρών αποφάσεων. Στη θεωρία της Πολιτικής, ο ήρωας είναι αυτός που θυσιάζεται για το κοινό καλό ή αντιστέκεται στο κακό ακόμα και όταν το κόστος είναι μεγάλο. Το Ισραήλ, σε αυτό το πλαίσιο, αναμφισβήτητα είναι ένα κράτος που, ακόμα και υπό διεθνή πίεση, επιμένει να υπερασπίζεται τις αξίες του και την ύπαρξή του. Ενώ αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα για να μην επαναληφθούν αυτά τα εγκλήματα.
Και όπως ανέφερε χθες ο πρωθυπουργός του Κράτους του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου: “Θα κερδίσουμε τον πόλεμο, με ή χωρίς την υποστήριξη των άλλων”…
*Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
