by Ζούμε σε ένα παγκόσμιο και ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου ο ισχυρότερος επιβάλει την θέληση του και εξασφαλίζει καλύτερο επίπεδο ζωής. Ενώ ο αδύναμος, απλά χρηματοδοτεί με την εργασία του τον τρόπο ζωής του ισχυρού. Για αυτό τον λόγο οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν την 1 Νοεμβρίου 1993 να ιδρύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σκέψη ήταν απλή και ρεαλιστική. Αντί να υπάρχει μια Γερμανία η οποία θα προσπαθούσε να ανταγωνιστεί την Κίνα και τις ΗΠΑ, θα υπήρχε μια ενωμένη Ευρώπη με πληθυσμό και μέγεθος ανάλογο αυτού των ΗΠΑ. Στην πράξη όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα έπρεπε και δεν οδηγηθήκαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης. Τι είναι όμως ένα κράτος ή μια κρατική οντότητα;
Το κράτος απαρτίζεται από την πολιτική του ηγεσία, το κοινό του νόμισμα και τον κοινό του Στρατό. Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης απέτυχαν; Γιατί απλούστατα δεν έχουν τίποτα από τα παραπάνω στοιχεία κοινό. Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει κοινή ηγεσία και κοινό συμφέρον. Η Ευρώπη αποτελείται από 27 ανεξάρτητα κράτη που το καθένα φροντίζει για το δικό του συμφέρον. Έτσι κάθε ένα από αυτά τα κράτη προσπαθεί να εφελκύσει την ένωση προς την κατεύθυνση που εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα. Όσον αφορά το κοινό νόμισμα μπορεί να δημιουργήθηκε η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα και το Ευρώ αλλά στην ουσία κοινό νόμισμα δεν υπάρχει. Και αυτό γιατί όπως εξηγεί ο Αμερικανός οικονομολόγος Martin Armstrong η ευρωζώνη έχει ένα νόμισμα αλλά κάθε χώρα πληρώνει διαφορετικό επιτόκιο στα ομόλογα της. Αυτό σύμφωνα με τον Armstrong ονομάζεται ψευδαίσθηση ένωσης. Και τέλος δεν υπάρχει κοινός Στρατός. Κάθε χώρα μόνη της αναγκάζεται να καλύψει τις δικές της ανάγκες σε άμυνα ανάλογα με τις απειλές που αντιμετωπίζει. Έτσι η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο αντιμετωπίζουν μηδενικές απειλές από τους γείτονες τους και άρα δεν χρειάζεται να επενδύουν μεγάλα ποσά για την δική τους άμυνα. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα αντιμετωπίζει καθημερινές απειλές και έτσι αναγκάζεται να σπαταλάει υπέρογκα ποσά για την δική της άμυνα. Με αυτό τον τρόπο όμως το επιτόκιο που πληρώνει η Ελλάδα για τον δικό της δανεισμό γίνεται υπέρογκα μεγάλο. Μέχρι εχθές η Ευρώπη στηρίζονταν αποκλειστικά στις ΗΠΑ για την παροχή ασφάλειας. Τα χρήματα για το ΝΑΤΟ πλήρωναν ως επί το πλείστων οι ΗΠΑ. Τώρα όμως ο πρόεδρος Τραμπ αποφάσισε να μειώσει τα έξοδα του και ζητάει από την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της. Απειλεί με κατάργηση του ΝΑΤΟ και με δασμούς στις εισαγωγές ευρωπαϊκών προϊόντων. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να γίνει φανερή η ευρωπαϊκή αδυναμία. Η Ευρώπη αντιδρώντας σπασμωδικά αποφάσισε την εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από το έλλειμα, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ενθαρρύνει την αύξηση των αμυντικών δαπανών όλων των κρατών μελών. Χωρίς όμως να μιλάει για ενιαίο Στρατό. Για μία ακόμη φορά η Ευρώπη αργεί να πάρει αποφάσεις και κάνει πολύ λίγα, πολύ αργά. Και επειδή ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρετε. Ο τούρκος πρόεδρος αντιλαμβανόμενος την αδυναμία της ΕΕ, δήλωσε ότι «Μόνο η Τουρκία μπορεί να σώσει την ΕΕ από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται στην οικονομία, στην άμυνα και στην πολιτική». Με απλά λόγια ο Ερτογάν εκβιάζει την ΕΕ, παρέχοντας της ένα δούρειο ίππο. Με αυτό το κόλπο ο Ερτογάν σκοπεύει να πλημυρίσει την Ευρώπη με μουσουλμάνους. Και να ολοκληρώσει το σχέδιο της αναίμακτης κατάληψης, το οποίο ξεκίνησε με τον εποικισμό ολόκληρης της Ελλάδας και της Ευρώπης με λαθρομετανάστες.
Είναι αλήθεια ότι η ολοκλήρωση της ενωμένης Ευρώπης είναι πάρα πολύ δύσκολο έργο. Τα εμπόδια που πρέπει να υπερκεραστούν είναι πάρα πολλά και πολύ μεγάλα. Ενδεικτικά θα αναφέρω τις διαφορετικές γλώσσες, τις διαφορετικές κουλτούρες και τα διαφορετικά συμφέροντα. Ποια θα είναι η επίσημη γλώσσα; Που θα αναπτυχθούν οι Στρατιωτικές Μονάδες; Πως θα ενοποιηθούν τα διαφορετικά τραπεζικά ιδρύματα και πολλά άλλα. Δυστυχώς όμως ο δρόμος είναι μονής κατευθύνσεως. Για να μπορέσει η Ευρώπη να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση και των τριών στοιχείων που απαρτίζουν το κράτος. Δηλαδή κοινή κυβέρνηση με έναν πρόεδρο, κοινό νόμισμα με κοινό χρέος και τέλος κοινό Στρατό. Αν δεν τα κάνει όλα αυτά, αργά η γρήγορα το τσουνάμι που λέγεται Τραμπ ή κάποιος άλλος διεθνής παράγοντας, θα την οδηγήσει στην κατάρρευση και την διάλυση της. Το παιχνίδι είναι μηδενικού αθροίσματος. Δεν μπορούν να κερδίζουν όλοι.
