by Γράφει: Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος*
Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα”.
Τάδε έφη ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων κλασικιστών- φιλολόγων του 20ου αιώνα, ο Ι.Θ Κακριδής.
Ο συνειδητός Έλληνας και όχι ο Ελληνόφωνος οφείλει να διακατέχεται απ την Αρετή της Μεσότητος κατά την Αριστοτέλεια λογική στα Ηθικά Νικομάχεια που αφορά τον τρόπο εκπλήρωσης του καθήκοντός του στη Πολιτεία με ορθολογικά επιχειρήματα υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος αντί τεχνασμάτων επικοινωνιακού χαρακτήρα και ανερμάτιστων διεθνιστικών προταγμάτων.
Δυστυχώς στη σύγχρονη εκδοχή της φιλοσοφίας και άσκησης της Εξωτερικής Πολιτικής πρωτοστατούν ανελλήνιστοι πολιτικοί νέας κοπής που κομπάζουν περί αποκόμισης μιας διαφορετικής φιλοσοφίας, έχοντας καταστρατηγήσει όλα τα βασικά εγχειρίδια της Διεθνούς Πολιτικής καταρχήν..
Αξίζει να σημειωθεί οτι η Εξωτερική Πολιτική αφορά πρωτίστως μια δυναμική συστηματική διαδικασία αλληλεπίδρασης εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων ως προς τη διαμόρφωσή της σε συνάρτηση με την πολυδιάστατη έννοια της Ισχύος , με απώτερους στόχους την Επίτευξη της Ασφάλειας την εξασφάλιση της Επιβίωσης και την προοπτική της Ανάπτυξης ( εν τη ευρεία έννοια οριζομένη )των Κρατών.
Στο πλαίσιο άσκησης της Εξωτερικής Πολιτικής ενυπάρχει και η πολιτισμική διάσταση , η διακριτή ιστορική παράδοση, η θεσμική μνήμη στην οποία εδράζεται η μεθοδολογία άσκησής της και το πνευματικό/πολιτισμικό υπόβαθρο των διαμορφωτών και ληπτών αποφάσεων μεταξύ άλλων.
Δυστυχώς παρατηρούνται παρακμιακά φαινόμενα απότοκα τεράστιων παθογενειών που υπάρχουν στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών τα οποία συνοψίζονται στα εξής:
Η συσσωρευμένη εμπειρία μπαρουτοκαπνισμένων διπλωματών ολοένα και παραγκωνίζεται χάριν μιας ευνοιοκρατικής αντίληψης που διαρρηγνύει το κλασικό διπλωματικό mos maiorum.
Σ αυτό το πλαίσιο παρατηρείται εκτεταμένο Groupthink το οποίο είναι συμβεβλημένο με μια γραμμή που αγνοεί θεμελιώδεις αξίες και αρχές της Διεθνούς Πολιτικής.
Δεν συζητάμε μόνο για την άγνοια της Θουκυδίδειας Ρεαλιστικής Παραδοχής οτι το δίκαιον υφίσταται μόνον μεταξύ κρατών ίσης ισχύος…(Διάλογος Αθηναίων Μηλίων)
Αλλά κυρίως οτι η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου απαιτεί τη καθολική στήριξη της σκληρής Ισχύος (Morgenthau).
Επιπλέον όμως υπάρχει και διαστρέβλωση της Αποστολής του ΥΠΕΞ..
Η Ελλάδα δια στόματος των πλέον υπευθύνων δεν ομνύει στην υπεράσπιση του Εθνικού Συμφέροντός της αλλά ομνύει στην θολή διατύπωση περί διατήρησης της Ειρήνης.
Στην Εξωτερική Πολιτική επιβάλλεται να επικρατεί Ορθολογισμός Αταλάντευτη Προσήλωση στον Στόχο Μεθοδικότητα και Στρατηγική Κατεύθυνση βάσει πραγματικών δεδομένων.
Για να επιτευχθούν όμως τα παραπάνω απαιτείται πρωτίστως η Γνώση της Πολιτισμικής Ταυτότητας του Ελληνισμού η θέση του στον Κόσμο, η Συμμετοχή του στον Ευρωατλαντικό Χώρο και η διαχρονική Πλοήγησή του σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Πρωτίστως λοιπόν η άρτια άσκηση της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής απαιτεί Συνειδητούς Έλληνες.
*Co chair Geneva center for security policy
King’s College London War Studies
