by Γράφει: Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος*
Διαχρονικά, η εξωτερική μας πολιτική ταλανίζεται από το πιστοποιητικό της καλής συμπεριφοράς, από το “σύνδρομο του καλού παιδιού”..
Τάδε έφη ο αείμνηστος πρέσβης Χρήστος Ζαχαράκις, τον οποίο είχα την τιμή να τον γνωρίσω το 2010.
Ένας πρέσβης θεωρούμενος hardliner (τηρώντας σκληρή γραμμή στα εληνοτουρκικά και στο Κυπριακό ) στους πολιτικούς κύκλους.
Αυτού του είδους οι πρέσβεις ολοένα και σπανίζουν πλέον στο ΥΠΕΞ..
Οι περισσότεροι πλέον ακολουθούν τη βολική στάση που ικανοποιεί soft συμβιβασμένες πολιτικές ηγεσίες αυτή της διαστρεβλωτικής θεώρησης: “μια ελλειματική και προβληματική συμφωνία είναι καλύτερη από μια μη συμφωνία”.
Δυστυχώς το Υπουργείο Εξωτερικών το οποίο κάποτε φθονούσαν οι Τούρκοι διπλωμάτες για την επιστημονική επάρκεια και τη πατριωτική σταθερότητα και αδιαλλαξία των στελεχών του, έχει καταντήσει να υποσκάπτει εθνικές θέσεις με τη κακομοιριά την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό πειθήνιων διπλωματών νέας μεταμοντέρνας κοπής…
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαστρέβλωσης και της έννοιας του Εξευρωπαϊσμού της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής από ορισμένους κύκλους.
Εξευρωπαϊσμός δεν σήμαινε Συμμόρφωση άνευ Όρων σε κελεύσματα που δεν προάγουν το εθνικό συμφέρον εν τη στενή έννοια.
Το εθνικό συμφέρον εν τη ευρεία έννοια ουδέποτε σήμαινε απεμπόληση του εθνικού συμφέροντος χάριν ενός θολού ευρωπαϊσμού αλλά αντίθετα ενίσχυση του Εθνικού Συμφέροντος μέσω της στήριξης της ΕΕ.
Δούντας Μολυβιάτης Ζαχαράκις και πολλοί άλλοι θεωρήθηκαν hardliners….
Λες και στην Εξωτερική Πολιτική ο ρόλος του hardliner δεν είναι χρηστικός ή δεν αφορά το κλασικό κομμάτι της διπλωματικής πρακτικής..όταν διακυβεύονται ζωτικά εθνικά συμφέροντα..
Ένας απ τους κορυφαίους Αμερικανούς Διπλωμάτες ο George Schulz , στο training των διπλωματών για πολυμερείς διαπραγματεύσεις έλεγε το εξής:
Remember Your country is the United States.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική χρειάζεται απαραιτήτως Χτίσιμο σε Ορθολογική βάση.
Δεν είναι απλά Ανορθολογική..Εχει απεμπολήσει πλήρως το Ρεαλιστικό Υπόδειγμα ενώ έχει υιοθετήσει μια αποπροσανατολιστική προσέγγιση εκτός των πραγματικών προβλημάτων Εξωτερικής Πολιτικής.
Δεν είναι λάθος η “συνταγή” μόνο είναι λανθασμένη η Κουλτούρα με την οποία πορεύεται.
Ο Κόσμος στον 21ο αιώνα δεν είναι απλά Κρατοκεντρικός είναι Κρατοκεντρικός Ανταγωνιστικός και
Υβριδικά Πολυπολικός αποδομώντας σημαντικά κομμάτια της Διεθνούς Τάξης του 1945 όπερ σημαίνει όχι απλά την επιστροφή των κλασικών ρεαλιστικών προταγμάτων εθνικής ασφάλειας και προταγμάτων προστατευτισμού και αυτάρκειας..αλλά και επιθετικής εργαλειοποίησης κάθε πεδίου ανταγωνισμού από τους φυσικούς πόρους μέχρι το πλαίσιο της γνώσης και της πληροφορίας.
Αντί το ΥΠΕΞ να πρωτοστατεί σε διαμόρφωση ευνοϊκού πλαισίου διαπραγμάτευσης σε ζητήματα αιχμής για τα εθνικά συμφέροντα είναι ουραγός επιμένοντας σε παρωχημένες ιδεοληψίες “δομώντας” αντί για Έλληνες Διπλωμάτες αυξημένης Εθνικής Συνείδησης και υψηλής τεχνοκρατικής αξίας, Ανελλήνιστους Πολίτες του Κόσμου χαμηλής μόρφωσης και Παιδείας.
*king’s college London Master of arts war studies
Geneva Center for security policy Executive degree new issues in security
