by Λίγες ημέρες πριν ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου της αφελληνοποίησης του νομού Έβρου. Ταυτόχρονα πολλαπλά δημοσιεύματα αναδεικνύουν την άνευ ελέγχου πώληση ακινήτων στους τούρκους σε όλη την επικράτεια. Οι Έλληνες μην αντέχοντας το δυσβάστακτο κόστος των ακινήτων πουλάνε σε τούρκους τα ακίνητα τους προκειμένου να επιβιώσουν. Κάποιοι αριστερών κυρίως πεποιθήσεων θα πουν και τι έγινε, οι τουρκοι εργάτες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους Έλληνες εργάτες. Κάποιοι φιλελευθέρων αντιλήψεων θα προσθέσουν ότι έχουμε ελεύθερη αγορά και εάν κάποιος Έλληνας δεν μπορεί να κρατήσει το σπίτι του, καλά κάνει και το πουλάει. Το υπουργείο οικονομικών θα πει ότι το κράτος έχει τεράστια έσοδα από τις χρυσές βίζες, τα οποία δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Το ερώτημα όμως είναι τί λέει το υπουργείο Εθνικής Άμυνης. Το οποίο θα έπρεπε να βροντοφωνάξει σε όλους, “Τι κάνετε ρε. Είστε καλά;”
Σύμφωνα λοιπόν με στατιστικά στοιχεία από τον οικονομικό ταχυδρόμο οι τούρκοι αγοράζουν πάνω από 1000 ακίνητα το χρόνο. Εκμεταλλευόμενοι παραθυράκια του απαράδεκτου νόμου αγοράζουν εγκαταλελειμμένες βιοτεχνίες, ξενοδοχεία και γραφεία, κυρίως στην Αττική, των οποίων οι τιμές κυμαίνονται από 1 έως 3,5 εκατ. ευρώ. Τα ανακατασκευάζουν και τα μετατρέπουν σε διαμερίσματα σύγχρονων προδιαγραφών, τα οποία στην συνέχεια μεταπωλούν σε άλλους Τούρκους επενδυτές μέσω του προγράμματος Χρυσή Βίζα, αλλά στο χαμηλό όριο, των 250.000 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό οι τούρκοι κατορθώνουν να πάρουν άδεια διαμονής και ελεύθερη μετακίνηση στις χώρες της ζώνης Σένγκεν. Σύμφωνα πάλι με τον ΟΤ οι τουρκοι επενδυτές μέσα στην τελευταία τετραετία τριπλασιάστηκαν. Ας αναλύσουμε τώρα ένα υποθετικό σενάριο. Υποθέτουμε λοιπόν ότι ο ρυθμός παραμένει ο ίδιος. Τότε μετά από 20 χρόνια ή μετά από πέντε τετραετίες, κατά την διάρκεια των οποίων κάθε τετραετία οι τούρκοι θα τριπλασιάζονται. Το σύνολο των τούρκων στην Ελλάδα θα φτάσει περίπου τις 340 χιλιάδες. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί σε περίπτωση πολέμου με την τουρκία; Μήπως θα συγκροτήσουν μια Μεραρχία ή ακόμα και μια Στρατιά στα μετόπισθεν των Ελληνικών Μονάδων. Όσοι γνωρίζουν από στρατιωτικές επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν ήδη ανατριχιάσει. Στον παραπάνω αριθμό θα πρέπει ασφαλώς να προσθέσω τους τούρκους της Ξάνθης – Κομοτηνής και τους αδελφούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες που έχουν κατακλίσει την χώρα και που συνεχίζουν να έρχονται σωρηδόν. Ας πούμε όμως ότι είμαι υπερβολικός και ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας προωθεί την Ελληνοτουρκική φιλία με κάθε κόστος και είναι έτοιμος να μοιράσει το Αιγαίο με τους τούρκους. Σε αυτή την περίπτωση θα φέρω στο προσκήνιο το παράδειγμα της Κίνας και της Ιαπωνίας. Ένας Ιάπωνας ιδιώτης αγόρασε κάποια νησιά από την Κίνα. Ο άνθρωπος αυτός κάποια στιγμή πέθανε και η Ιαπωνική κυβέρνηση ήρθε σε συνεννόηση με την οικογένεια του για να τα αγοράσει μιας και τα θεωρεί Ιαπωνικά. Η Κίνα όμως θεωρεί ότι τα νησιά πρέπει να επιστρέψουν στην Κίνα. Η κατάσταση αυτή έχει φέρει πολλές φορές τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου.
Τι θα γίνει λοιπόν όταν κάποιοι από αυτούς τους τούρκους αγοραστές θα πεθάνουν; Προέβλεψε το υπουργείο εξωτερικών αυτή την εξέλιξη; Θα έχει τότε χρήματα το υπουργείο οικονομικών για να τα αγοράσει εκ νέου; Προβλέπετε από τον νόμο η επιστροφή του ακινήτου στο κράτος; Θα μπορεί τότε το υπουργείο Εθνικής Αμύνης να διεξάγει πόλεμο για μερικά ακίνητα; Τι θα γίνει όταν αυτοί οι 340 χιλιάδες τουρκοι ζητήσουν να αναγνωριστούν ως μειονότητα; Βέβαια ο νυν Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, δεν θα είναι στην εξουσία και δεν θα φέρουν καμία ευθύνη για τα τότε τεκταινόμενα. Εμείς όμως οι απλοί πολίτες τι θα πούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, όταν αυτά θα μας ρωτήσουν γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και τί κάναμε εμείς για να μην φτάσουμε; Θα τους πούμε ότι είχαμε δημοκρατία; Θα τους πούμε ότι εφαρμόζαμε στρατηγική κατευνασμού; Ή θα τους πούμε ότι ψηφίζαμε ανίκανους πολιτικούς οι οποίοι ενδιαφέρονταν μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον.
Ο μεγάλος στρατηγιστής Σουν Τσου, είχε πει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη από το να κατορθώσεις να νικήσεις τον αντίπαλο χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσεις. Η τουρκία φαίνεται ότι αργά και σταθερά εφαρμόζει αυτή τη στρατηγική με απώτερο σκοπό την πλήρη υποταγή της Ελλάδας. Το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα.
