by Η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, να στείλει Στρατό στην Γαζα και να φέρει σε δύσκολη θέση την τουρκία.
Γράφει: Ο Δρ Kobi Michael
Πηγή: https://www.israelhayom.com
Η τεράστια προσπάθεια της Άγκυρας να ενισχύσει την παρουσία της στη Λωρίδα της Γάζας κάθε άλλο παρά αθώα είναι, και αν η ευρύτερη στρατηγική του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποδώσει καρπούς, το Ισραήλ ενδέχεται σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπο με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, τόσο στον νότο όσο και στον βορρά. Πώς μπορεί το Ισραήλ να αποφύγει έναν τουρκικό στραγγαλισμό;
Ας ξεκινήσουμε με ένα γεγονός που πολλοί πιθανόν να παρέβλεψαν: η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι στρατολογεί 2.000 Τούρκους στρατιώτες και τους εκπαιδεύει ως τουρκική ταξιαρχία, η οποία θα ενταχθεί στη Διεθνή Δύναμη Σταθεροποίησης, η οποία πρόκειται να αναπτυχθεί στη Λωρίδα της Γάζας στο πλαίσιο του σχεδίου για τη Γάζα του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό το βήμα συμπλέει με μια άλλη τουρκική ενέργεια που αποκαλύφθηκε πριν από λίγες ημέρες: την έκδοση 37 ενταλμάτων σύλληψης κατά ανώτατων Ισραηλινών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία.
Αυτές οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα καθώς η Άγκυρα επενδύει μαζικά στην ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας στη Γάζα μέσω τουρκικών και παλαιστινιακών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Τουρκικές αφίσες και σημαίες κυματίζουν σε ολόκληρη τη Λωρίδα, ακόμη και πάνω σε εκσκαφείς που απομακρύνουν ερείπια και αναζητούν νεκρούς ομήρους.
Ο Τραμπ έχει επιστρατεύσει την Τουρκία, μαζί με το Κατάρ, ως βασικό εταίρο στην πρωτοβουλία του και θεωρεί την Άγκυρα ως τον πιο αποτελεσματικό μοχλό πίεσης προς την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς. Ο Ερντογάν έχει αφοσιωθεί πλήρως στην αποστολή. Αποδίδει στην Τουρκία την επιτυχία να πείσει τη Χαμάς να αποδεχθεί και να αρχίσει να εφαρμόζει την πρώτη φάση του σχεδίου, και απαιτεί αυτό που θεωρεί ως δίκαιη ανταμοιβή για το επίτευγμα αυτό: βαθύτερη τουρκική παρουσία, εμπλοκή και επιρροή στη Γάζα.
Τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Χαμάς
Για τον Ερντογάν, αυτή η ανταμοιβή εξυπηρετεί δύο στρατηγικούς στόχους. Πρώτον, την ανάδειξη της Τουρκίας ως ηγετικής περιφερειακής δύναμης που διαμορφώνει ενεργά τη γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής. Δεύτερον, την περικύκλωση του Ισραήλ, την υπονόμευση της περιφερειακής του θέσης και την εξουδετέρωση της ικανότητάς του να προωθεί ισραηλινές προτεραιότητες εις βάρος των τουρκικών. Ένα σαφές παράδειγμα είναι η στρατηγική συμμαχία Ισραήλ–Ελλάδας–Κύπρου, την οποία η Τουρκία θεωρεί απειλή για ζωτικά τουρκικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Άγκυρα θεωρεί το Ισραήλ ως τον πιο απαιτητικό περιφερειακό ανταγωνιστή της, κυρίως σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και στον τομέα της τεχνολογίας, καθώς και οικονομικά μέσω των δυνατοτήτων που ανοίγονται με την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ, συμπεριλαμβανομένου του IMEC, του Διαδρόμου Ινδίας–Μέσης Ανατολής–Ευρώπης, που συνδέει την Ινδία και την Ανατολική Ασία μέσω της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας με το Ισραήλ και στη συνέχεια με την Ευρώπη. Διπλωματικά, οι διευρυνόμενες σχέσεις του Ισραήλ στην περιοχή και η ειδική του σχέση με τις ΗΠΑ επίσης παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η υποστήριξη προς τη Χαμάς και το πολιτικό Ισλάμ αποτελεί έναν από τους μοχλούς που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να διεκδικήσει την ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ στη Μέση Ανατολή. Αυτή η λογική καθοδηγεί την πολιτική της Άγκυρας έναντι της Χαμάς και την επιμονή της ώστε η Χαμάς να διατηρήσει το κύρος της ως ένας σχετικός και επιδραστικός πολιτικός δρών, όχι μόνο στη Γάζα αλλά και ευρύτερα στην παλαιστινιακή πολιτική σκηνή. Μια σημαντική τουρκική παρουσία στη Γάζα θα επέτρεπε στην Άγκυρα να διασφαλίσει τα ζωτικά συμφέροντα της Χαμάς, τα οποία, εξ ορισμού, ταυτίζονται με τα ζωτικά τουρκικά συμφέροντα.
Ένας νικηφόρος συνδυασμός
Η επιρροή στη Γάζα, σε συνδυασμό με τη στενή σχέση του Ερντογάν με τον Τραμπ και την εύνοια που επιδεικνύει ο Αμερικανός πρόεδρος προς τον Τούρκο ηγέτη, συνθέτουν, κατά την Άγκυρα, έναν νικηφόρο συνδυασμό. Ο Ερντογάν πιστεύει —και ελπίζει— ότι αυτό το μείγμα θα επιτρέψει στην Τουρκία να επιβάλει μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική παρουσία στη Γάζα ως κεντρικό πυλώνα της Διεθνούς Δύναμης Σταθεροποίησης (ISF). Ένα τουρκικό στρατιωτικό αποτύπωμα στη Λωρίδα, ενισχυμένο από την αυξανόμενη κυριαρχία των τουρκικών πολιτικών ανθρωπιστικών οργανώσεων, θα μπορούσε, κατά τον Ερντογάν, να περιορίσει το περιθώριο ελιγμών και την επιχειρησιακή ελευθερία του Ισραήλ στη Γάζα — και κατ’ επέκταση την ικανότητά του να ενεργεί με συνέπεια, βάθος και αποτελεσματικότητα κατά των προσπαθειών ανασυγκρότησης της Χαμάς.
Η εύλογη επιφυλακτικότητα του Ισραήλ να πλήξει Τούρκους, σε συνδυασμό με την επιρροή του Ερντογάν επί του Τραμπ ώστε να συγκρατεί το Ισραήλ, προσφέρει στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις την ευκαιρία να εφαρμόσουν μια στρατηγική λαβίδα κατά του Ισραήλ — μέσω της Γάζας στον νότο και της Συρίας στον βορρά. Έτσι, ο Τούρκος πρόεδρος θα μπορούσε να διαμορφώσει και να σταθεροποιήσει μια στρατηγική ζώνη άνεσης, η οποία λειτουργεί εις βάρος του Ισραήλ.
Δεδομένων αυτών των κινήσεων και υπό το πρίσμα της εχθρότητας του Ερντογάν προς το Ισραήλ και του απροκάλυπτου αντισημιτισμού του, το Ισραήλ θα έκανε καλά να συνεχίσει να αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Γάζα. Οφείλει να ενεργήσει δημιουργικά και σε στενό συντονισμό με την Ουάσινγκτον, συνεργαζόμενο με τον άξονα Αιγύπτου–Σαουδικής Αραβίας–ΗΑΕ, ώστε να περιορίσει τον ρόλο της Τουρκίας στη Λωρίδα της Γάζας.
Παράλληλα, το Ισραήλ θα πρέπει να προωθήσει την ενίσχυση της εμπλοκής, της στρατιωτικής παρουσίας και της επιρροής του αντι-άξονα αυτού, ο οποίος επίσης θεωρεί την Τουρκία και τους ελιγμούς της ως απειλή και πρόκληση. Πάνω απ’ όλα, το Ισραήλ οφείλει να εσωτερικεύσει τις συνέπειες: αν ο Ερντογάν καταφέρει να υλοποιήσει τη συνολική στρατηγική του, το Ισραήλ ενδέχεται να βρεθεί σε έναν τουρκικό στραγγαλισμό, όπου η Άγκυρα θα επιβάλλει τους όρους του παιχνιδιού.
