by Γράφει: Ο Απόστολος Βρατσιώτης*
Στις 25 Οκτωβρίου 1912, η εμπροσθοφυλακή του Ελληνικού Στρατού φθάνει πρό των Πυλών της Θεσσαλονίκης.
Έξι Μεραρχίες του Ελληνικού Στρατού με τον Αρχιστράτηγο του Στρατού ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΗΠΕΙΡΟΥ Διάδοχο Κωνσταντίνο θα διαβούν τον Αξιό, ο οποίος θα μεταφέρει το Στρατηγείο του στο Τοψίν και από εκεί θα διατάξει να προσβάλει η Στρατιά την Θεσσαλονίκη εξ’ ανατολών με ευρεία ϞΥΚΛΩΤΙΚΗ κίνηση.
Η τακτική αυτή του Στρατηλάτη ήταν Ιδιοφυής και το σχέδιο του στηρίζονταν στην κατά μέτωπον Επίθεση.
Είχε προηγηθεί η καθοριστική Νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 – 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την Προέλαση του Ελληνικού Στρατού.
Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν την Θεσσαλονίκη δέν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μιά έντιμη συμφωνία για την παράδοση της Πόλης.
Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Διάδοχο Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου.
Ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της Ελληνικής ϞΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Ο Ταξίν δέχθηκε τελικά τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της Εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι Αξιωματικοί, Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της Πόλης στον Ελληνικό Στρατό.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί.
Στην κατοχή του Ελληνικού Στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά).
Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο Τάγματα Ευζώνων και Ύψωσαν την Ελληνική Σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες Ελληνικές Δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την Πόλη.
Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912, ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος εισήλθε με το Επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο Ναό του Αγίου Μηνά.
Το πρωί της 29ης Οκτωβρίου εισήλθε στην Θεσσαλονίκη ο Βασιλεύς Γεώργιος Α’.
Γράφει ο Βασιλεύς Γεώργιος Α’ :
“Την επομένη μπήκα έφιππος στην Πόλη και έγινα δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό. Καθώς περνούσα από τον παλαιό Λευκό Πύργο έγινε η Έπαρση της Ελληνικής Σημαίας. Μεμιάς την χαιρέτησαν τα Στρατεύματά μας με έναν δυνατό πυροβολισμό, που αντήχησε από τα Πολεμικά μας Πλοία στο λιμάνι”.
Θα παραμείνει στην Θεσσαλονίκη, χωρίς να φύγει ούτε μία μέρα, για να εδραιώσει με την παρουσία του τα Ελληνικά Δικαιώματα.
Θα φύγει Νεκρός, τον Μάρτιο του 1913, αφού θα έχει ποτίσει με το αίμα του την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Ο πόθος της Μεγάλης Ιδέας γινόταν πραγματικότητα!
Το όνειρο της Απελευθέρωσης της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, φαινόταν να έρχεται ολοένα και πιό κοντά!
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
*Head of Hellenic Hospitality
