by Γράφει: Ο Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης*
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, για ακόμη μία φορά, προέβαλε το επιχείρημα ότι η ακρίβεια είναι κατά κύριο λόγο εισαγόμενη, αποδίδοντας τις αυξήσεις στις τιμές κυρίως σε εξωτερικούς παράγοντες. Είπε μάλιστα ότι δεν είναι ο Χάρη Πότερ για να διώξει την ακρίβεια με μαγικά. Με αυτό τον τρόπο στην ουσία παραδέχθηκε ότι δεν είναι ηγέτης. Αναγνώρισε ότι δεν τα καταφέρνει και ότι δεν είναι ο καταλληλότερος για την θέση του Πρωθυπουργού.
Ηγέτης είναι αυτός που βλέπει αυτό που έρχεται πριν από οποιονδήποτε άλλον και προετοιμάζεται για να το αντιμετωπίσει. Είναι αυτός που οργανώνει τον λαό με τέτοιο τρόπο ώστε να ευημερεί, ανεξάρτητα από το τί θα συμβεί στο περιβάλλον. Ηγέτης ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς ο οποίος προέβλεψε τον πόλεμο και προετοίμασε την χώρα και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι όταν ο Ιταλός πρέσβης του παρέδωσε το τελεσίγραφο, αυτός είχε έτοιμη την απάντηση. Δεν αιφνιδιάστηκε, γιατί το περίμενε. Τι έκανε λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αντιμετωπίσει την δήθεν εισαγόμενη ακρίβεια; Μήπως έτρεξε να καταργήσει τους λιγνίτες πριν από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα; Μήπως επέτρεψε την είσοδο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, τους περισσότερους από τους οποίους νομιμοποίησε; Αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο την κατανάλωση σε όλους τους εθνικούς πόρους; Δεν ήταν αυτός που κήρυξε πόλεμο στην Ρωσία αυξάνοντας το κόστος του φυσικού αερίου; Τη στιγμή μάλιστα που ο αντίπαλος μας Ερτογάν τα κατάφερε να ισορροπήσει με απίστευτη μαεστρία μεταξύ Δύσης και Ανατολής πουλώντας τουρκικά Drones στην Ουκρανία και αγοράζοντας φθηνή ρωσική ενέργεια. Μήπως κακομεταχειρίστηκε τις επιδοτήσεις των αγροτών με αποτέλεσμα να δημιουργήσει απογοήτευση και τεράστια οργή;
Οι υποστηρικτές του θα μας πουν ότι η κατάργηση των ρυπογόνων καυσίμων ήταν Ευρωπαϊκή απαίτηση και ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Σύμφωνοι, θα μπορούσε όμως να χρησιμοποιήσει την οικονομική δυσπραγία της χώρας και να ζητήσει παράταση για μερικά χρόνια μέχρι να ανακάμψει η Ελληνική οικονομία από τα μνημόνια που οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας επέβαλαν. Θα μας πουν ότι η χώρα είναι υποχρεωμένη να δέχεται τους λαθρομετανάστες και να δίνει άσυλο σε όσους δεν μπορούν να επιστρέψουν στην χώρα τους γιατί η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρώτα απ’ όλα κανένας δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να κάνουμε κάτι τέτοιο. Λαμπρό παράδειγμα αντίστασης στην λεγόμενη woke agenda αποτελεί η Ούγγρος Πρωθυπουργός ο οποίος προτάσσει το Εθνικό συμφέρον έναντι οποιοδήποτε άλλου συμφέροντος. Δεύτερον οι υπάρχοντες εθνικοί πόροι δεν μπορούν να υποστηρίξουν την ευημερία τόσων πολλών ανθρώπων. Πάρτε για παράδειγμα το νερό. Ίδη οι ταμιευτήρες της Αθήνας αδειάζουν με ταχύτερο ρυθμό από αυτόν της αναπλήρωσης. Και πώς να μην αδειάζουν όταν ξαφνικά προσθέσαμε εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες στο λεκανοπέδιο; Ποιος θα πληρώσει τώρα το κόστος κατασκευής νέων έργων για την υδροδότηση της πρωτεύουσας; Μπορεί οι διάφοροι αριστεροί να υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα, θα πρέπει όμως πρώτα να μας βρουν λύση και σε όλα αυτά τα προβλήματα που δημιούργησε η απότομη αύξηση του πληθυσμού. Η οποία αύξηση, δημιούργησε υπερκατανάλωση όχι μόνο στο νερό αλλά και στην ενέργεια, την διατροφή και την στέγαση. Η κυβέρνηση με το πρόγραμμα Ήλιος που εφαρμόζει παρέχει δωρεάν σπίτι σε όλους αυτούς τους αναξιοπαθούντες όλου του κόσμου. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την αδειοδότηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης χωρίς κανένα περιορισμό έχουμε την κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης με ταυτόχρονη μείωση της προσφοράς. Δηλαδή τις τέλειές συνθήκες για τον τυφώνα της στεγαστικής κρίσης.
Την ίδια στιγμή οι αγρότες έχουν απόλυτο δίκαιο να αισθάνονται αγανάκτηση και να ετοιμάζουν αποκλεισμούς λεωφόρων. Αν και δεν συμφωνώ με αυτή την τακτική, αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της οργής που τους οδηγεί σε τέτοιες πράξεις. Από την μία βλέπουν γεωργούς με Ferrari να κάνουν επίδειξη πλούτου και από την άλλη βλέπουν το δικό τους επίπεδο ζωής να υποβαθμίζεται καθημερινά με υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες για καλύτερο αύριο, το οποίο δεν έρχεται ποτέ.
Ας πάμε τώρα και στον παράγοντα της ενέργειας. Το πρώτο και σοβαρότερο λάθος εδώ ήταν η κατάργηση του λιγνίτη. Η χώρα για δεκαετίες κάλυπτε τις ενεργειακές της ανάγκες από τον φθηνό λιγνίτη που είχαμε στην Πτολεμαίδα και την Μεγαλόπολη. Καταργώντας τον λιγνίτη θα έπρεπε να τον αντικαταστήσουμε είτε με πετρέλαιο είτε με φυσικό αέριο, και τα δύο εισαγόμενα, ακριβά και άμεσα επηρεαζόμενα από το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον. Δεν είμαι οικονομολόγος και έτσι δεν γνωρίζω πώς είναι δυνατόν να παράγουμε το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας από δωρεάν ανανεώσιμες πηγές όπως τον ήλιο και τον άνεμο και ταυτόχρονα να πληρώνουμε το ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη. Αυτό μπορεί να μα το εξηγήσει το επιτελείο των αρίστων οικονομολόγων που απαρτίζουν την κυβέρνηση και δημιούργησαν όλον αυτόν τον κυκεώνα με τα έγχρωμα τιμολόγια όπου κανένας δεν βγάζει άκρη του τι γίνεται. Επειδή όμως ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, κάποιοι όχι μόνο θησαυρίζουν σε βάρος των Ελλήνων καταναλωτών αλλά αυξάνουν το κόστος παραγωγής σε όλα τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, μιας και το σύνολο των αναγκαίων προϊόντων απαιτούν κάποια μορφή ενέργειας για να παραχθούν.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο κύριος Πρωθυπουργός έχει δίκαιο και ότι η ακρίβεια είναι πράγματι εισαγόμενη. Είναι ίδιος ο μέσος μισθός στην Ελβετία με αυτόν της Ελλάδας; Είναι ίδια η αγοραστική δύναμη του μέσου Γερμανού με τον μέσο Έλληνα; Υποφέρει το ίδιο ο μέσος Γάλλος πολίτης με τον μέσο Έλληνα πολίτη; Γιατί πρέπει να συγκρίνουμε την Ελλάδα με άλλες χώρες του εξωτερικού μόνο όταν μα συμφέρει και σε όποιον τομέα μας συμφέρει; Γιατί δεν πρέπει να συγκρίνουμε τους ελληνικούς μισθούς με τους αντίστοιχους της Ευρώπης; Το 1987 όταν αποφοίτησα από την ΣΣΕ ο μισθός μου ήταν 70 χιλιάδες δραχμές και το ενοίκιο μου ήταν 10 χιλιάδες δραχμές σε ένα μέσο σπίτι στα κάτω πατήσια. Σήμερα ένα τέτοιο σπίτι ενοικιάζεται περίπου 700 ευρώ. Άρα ο μισθός του Ανθυπολοχαγού θα έπρεπε να είναι 7000 ευρώ για να είμαστε στην ίδια αγοραστική δύναμη με το 1987. Αμφιβάλω εάν ο σημερινός Ανθυπολοχαγός παίρνει πάνω από 1200 ευρώ τον μήνα.
Ο μέσος Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για τις πολιτικές αψιμαχίες μέσα στην βουλή, ενδιαφέρεται για την αφόρητη καθημερινότητά του. Ο μέσος Έλληνας δεν ψηφίζει με αντικειμενικά κριτήρια τον καλύτερο, απλά τιμωρεί τον προηγούμενο που δεν υλοποίησε αυτά που υποσχέθηκε και του έκανε την ζωή του κόλαση.
Τέλος με δεδομένο ότι η οικονομία επηρεάζει τα μέγιστα την Εθνική Ασφάλεια και Εθνική Ανεξαρτησία, τα μάτια σας δεκατέσσερα γιατί τέτοια λάθη δεν διορθώνονται εύκολα.
*MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
