by Πηγή: www.aei.org
Γράφει: Ο Michael Rubin*
Ο Πρόεδρος Χάρι Σ. Τρούμαν αναγνώρισε το Ισραήλ 11 λεπτά αφότου ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Μπεν Γκουριόν κήρυξε την ανεξαρτησία του εβραϊκού κράτους. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν έξαλλο. Πίστευε ότι η απόφαση του Λευκού Οίκου θα υπονόμευε τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον αραβικό κόσμο.
Η κατάσταση όμως ήταν πιο σύνθετη. Το Ισραήλ ήταν μικροσκοπικό κράτος, ενώ όλα τα άλλα αραβικά κράτη επιδίωκαν την εξάλειψή του. Τα αραβικά κράτη θα μπορούσαν να χάσουν πολέμους και να ζητήσουν από τους ηγέτες των Ηνωμένων Εθνών, των Σοβιετικών και των Ευρωπαίων για να τους επιστρέψουν στο status quo ante. Οι Ισραηλινοί κατάλαβαν ότι η απώλεια ενός και μόνο πολέμου θα σήμαινε ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα. Ωστόσο, παρά αυτή την πραγματικότητα, δεν υπήρχε περίπτωση το Ισραήλ να ανταποκριθεί ποτέ στους αραβικούς στρατούς είτε σε ανθρώπινο δυναμικό είτε σε τεράστιο αριθμό όπλων, αρμάτων ή αεροσκαφών.
Σε αυτό το πλαίσιο το Πεντάγωνο διατύπωσε το Ποιοτικό Στρατιωτικό Δόγμα. Ήταν μια φόρμουλα, η οποία αργότερα έγινε νόμος, για να διασφαλιστεί ότι οι στρατιωτικές πωλήσεις σε αραβικά κράτη δεν θα διαβρώσουν το τεχνολογικό πλεονέκτημα του Ισραήλ. Αν οι Άραβες είχαν και ποσότητα και ποιότητα, θα μπορούσαν να εξαλείψουν το εβραϊκό κράτος και ολόκληρο τον πληθυσμό του.
Αν και αυτή η φόρμουλα είναι ακόμα σε ισχύ, δεν παύει να είναι ένα λείψανο διαφορετικής εποχής. Σήμερα, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Είναι περισσότερο σύμμαχοι με το Ισραήλ παρά με το Ιράν. Έτσι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες πουλήσουν πυραύλους ή αεροσκάφη είτε στο Ριάντ είτε στο Άμπου Ντάμπι, είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιηθούν για την υπεράσπιση της Ιερουσαλήμ παρά για την επίθεση εναντίον της.
Παρόλα αυτά, η λογική του παραπάνω δόγματος παραμένει έγκυρη. Σήμερα όμως είναι απαραίτητη μια αναθεώρηση προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μετατόπιση της γεωπολιτικής.
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αραβική απόρριψη του Ισραήλ αλλά η τουρκική επιθετικότητα. Η Τουρκία μπορεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι ούτε σύμμαχος ούτε δύναμη ειρήνης. Πράγματι, στις 30 Μαρτίου, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε: «Είθε ο Αλλάχ να καταστρέψει το Σιωνιστικό Ισραήλ στο άγιο όνομά του». Η Τουρκία σήμερα αποτελεί εξίσου μεγάλη αν όχι μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ όσο το Ιράν. Το γεγονός ότι η Τουρκία γίνεται καθημερινά όλο και μεγαλύτερη ναυτική δύναμη, αποκτάει όλο και περισσότερα drones με περισσότερες ικανότητες, ισχυρίζεται ότι κατασκευάζει μαχητικά stealth και μπορεί επίσης να επιδιώκει πυρηνικά όπλα αλλάζει ριζικά τον στρατηγικό υπολογισμό σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ενεργοποιεί την τουρκική απειλή ενισχύοντας τη μεγαλομανία του Ερντογάν. Μιλώντας στον Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Οβάλ Γραφείο στις 7 Απριλίου, ο Τραμπ είπε στον Ισραηλινό ηγέτη: “Οποιοδήποτε πρόβλημα έχεις με την Τουρκία, νομίζω ότι μπορώ να το λύσω. Εννοώ, εφόσον είσαι λογικός, πρέπει να είσαι λογικός. Πρέπει να είμαστε λογικοί”. Ακόμα κι αν ο Τραμπ μπορέσει σήμερα να κρατήσει τον Ερντογάν μακριά, οι στρατιωτικές δυνατότητες που μπορεί να αποκτήσει ο Ερντογάν στα επόμενα τέσσερα χρόνια θα μπορούσαν να αλλάξουν για πάντα την περιοχή.
Αντίστοιχα, είναι καιρός για το Κογκρέσο να θέσει παραμέτρους για την ειρήνη και την ασφάλεια και να επαναδιατυπώσει ένα νέο Ποιοτικό Στρατιωτικό Δόγμα το οποίο θα λαμβάνει υπόψη την ασφάλεια του Ισραήλ και της Ελλάδας. Η Τουρκία δεν πρέπει να έχει ούτε πυραύλους ούτε αεροσκάφη ικανά να ξεπεράσουν αυτά που έχουν οι Ισραηλινές ή οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει F-35 Joint Strike Fighter για την Τουρκία. Εάν η Γαλλία προχωρήσει στην ανήθικη και κυνική πώληση πυραύλων Meteor με τα οποία θα εξοπλίσει τα αεριωθούμενα Rafale που πούλησε στην Άγκυρα, τότε οι ΗΠΑ θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι τόσο η Αθήνα όσο και η Ιερουσαλήμ θα έχουν πρόσβαση σε ακόμη πιο ακριβείς, θανατηφόρους και μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους ικανούς να διασφαλίσουν τη συνεχιζόμενη ισραηλινή και ελληνική κυριαρχία στην Τουρκία και τη νέα πληρεξούσιά της.
Ο Τραμπ μπορεί να βλέπει τον εαυτό του στον Ερντογάν και να πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τον Τούρκο δεσπότη, αλλά ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι ούτε οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να αδιαφορήσουν. Αντίθετα, έχει φτάσει η ώρα για το Κογκρέσο να δημιουργήσει τα νομικά προστατευτικά κιγκλιδώματα για να αποτρέψει τον Τραμπ από το να κάνει να εξοπλίσει έναν κατά συρροή δολοφόνο.
*Α senior fellow at the American Enterprise Institute, where he specializes in Iran, Turkey, and the broader Middle East
